Scjentologia

Scjentologia
Ilustracja
Krzyż, będący symbolem Kościoła scjentologicznego
Klasyfikacja systematyczna wyznania
nowe ruchy religijne
Siedziba

Gold Base, Kalifornia

Zwierzchnik
• tytuł zwierzchnika

David Miscavige
przewodniczący Rady Religijnego Centrum Technologii

Strona internetowa
Centrum Scjentologii w Los Angeles

Scjentologia (ang. Scientology) – ruch religijny uważany również za sektę[3], przedsiębiorstwo[4][5] lub organizację pozarządową bez charakteru religijnego.

Podstawy scjentologii zostały opracowane w 1951 przez pisarza fantastyki naukowej L. Rona Hubbarda[6] jako alternatywa psychologii. W 1953 została ona określona przez niego jako „stosowana filozofia religijna”.

Scjentolodzy określają się jako religijna organizacja non-profit, poświęcona propagowaniu rozwoju ducha ludzkiego oraz programom doradztwa i rehabilitacji. Wielu członków tej organizacji twierdzi, że nauki Hubbarda (zwane w terminologii scjentologicznej „technologią”) uwolniły ich od uzależnień, depresji, problemów w nauce, chorób psychicznych i innych kłopotów.

Poglądy scjentologii na psychologię, psychiatrię i psychoterapię uważane są w środowisku naukowym za pseudonaukowe[2], według niektórych opinii jest to destrukcyjna sekta[7].

Byli członkowie scjentologii oskarżają organizację o zniewolenie, jak i znęcanie psychiczne oraz fizyczne. Członkowie są odseparowywani od rodzin, które namawiają, by osoby należące do Kościoła scjentologicznego „przejrzały na oczy i zrozumiały, co naprawdę się dzieje w kościele”. Część z nich opowiada o tych wydarzeniach w filmie dokumentalnym[8].

Sam termin „scjentologia” jest znakiem towarowym Religious Technology Center, które udziela licencji na jego użycie oraz na wydawanie dzieł Hubbarda, uważanego przez wiele środowisk za kontrowersyjnego. Po śmierci Hubbarda liderem scjentologów noszącym tytuł przewodniczącego Rady Religijnego Centrum Technologii został David Miscavige[9].

Od samego początku scjentologia jest przedmiotem wielu kontrowersji, ataków oraz krytyki. Jej przeciwnicy to między innymi środowiska lekarskie, Kościół katolicki oraz rządy niektórych państw. Krytycy twierdzą, że wiele jej kontrowersyjnych działań wynika bezpośrednio z nauk Hubbarda.

  1. Counting Scientology 7: Best estimates. [w:] Counting the Scientologists [on-line]. 2018-03-06. [dostęp 2024-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  2. a b Stephen A. Kent, Terra A. Manca. A war over mental health professionalism: Scientology versus psychiatry. „Mental Health, Religion & Culture”. 
  3. Commission d'enquête (1) sur les sectes. [w:] ASSEMBLÉE NATIONALE [on-line]. 1995. s. Parlament Francji (ASSEMBLÉE NATIONALE). [dostęp 2024-01-21].
  4. Benjamin Beit-Hallahmi: Scientology: Religion or racket?. [w:] Marburg Journal of Religion: Volume 8, No. 1 [on-line]. 2003-09. [dostęp 2024-01-21].
  5. Janet Reitman: Inside Scientology: The Story of America's Most Secretive Religion. Houghton Mifflin Harcourt, 2011. ISBN 978-0-618-88302-8.
  6. James R. Lewis: Scientology: Sect, Science, or Scam?. [w:] Numen: International Review for the History of Religions [on-line]. Brill, 2015. [dostęp 2024-01-21].
  7. Hanna Karp. Maski sekt. Strategie sekt i nowych ruchów religijnych w obliczu komercjalizacji rynku religijnego na przykładzie Kościoła Scjentologicznego. „Kwartalnik Naukowy „Kultura Media Teologia””, s. 21–32, 2010(3) nr 3. 
  8. Droga do wyzwolenia. Scjentologia, Hollywood i pułapki wiary / Going Clear: Scientology and the Prison of Belief. [dostęp 2017-03-05].
  9. Rinder Michael: Spowiedź zdrajcy. Forum 2012, 32/33, 16-23.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in