Scytowie

Terytoria Scytów i ich sąsiadów
Stanowiska scytyjskie (symbole brązowe) z kurhanami (trójkąty), wioskami (symbole domów), większymi osadami obronnymi (symbole domów z platformą) i innymi kopcami (symbole kopców płaskich) na terenie dzisiejszej Ukrainy między VII - III wiekiem p.n.e. Znaleziska ciągną się dalej na wschód.

Scytowie (stgr. Σκύθης, Σκύθοι) – koczownicze ludy irańskie wywodzące się z obszarów pomiędzy Ałtajem a dolną Wołgą, tj. z obszaru kultury andronowskiej[1], zamieszkujące od schyłku VIII lub od VII wieku p.n.e. północne okolice Morza Czarnego. Byli spokrewnieni z Sakami i Sarmatami.

  1. Jest to bardzo duże uogólnienie, kultura andronowska dała początek wielu liniom ewolucyjnym, ze Scytami należałoby utożsamiać kulturę wywodzącą się z zachodniej części kultury andronowskiej, w której występował obrządek kurhanowy. Niektórzy widzą podobieństwo z kulturą karasukską i tagarską ze względu na podobieństwa wyobrażeń zoomorficznych i „styl zwierzęcy” (animalistyczny): Romuald Wojna, Wielki świat nomadów, Warszawa 1983, s. 66, ISBN 83-214-0271-2, o lokalizacji Protoscytów czytaj też: Agnieszka Krzemińska, Scyta ze szczytu, „Polityka” – nr 37 (2571) z dnia 2006-09-16; s. 82-84.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in