Shellac

Treść tego artykułu może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Shellac

Rok założenia	1992
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Gatunek	rock
Wydawnictwo	Touch and Go, Drag City Records, Skin Graft Records
Powiązania	Big Black, Brick Layer Cake, Rapeman, Mission of Burma, Volcano Suns
Skład
Steve Albini - gitara, śpiew Bob Weston - gitara basowa Todd Trainer - perkusja
Strona internetowa

Shellac – zespół rockowy (trio) założony w 1992 w Evanston w stanie Illinois. Ich muzyka bazuje na twardym brzmieniu basu, gitary i perkusji oraz synchronizacji linii tych instrumentów. Ze względu na kreatywność i oryginalność ich muzyka przypisywana jest do wielu nurtów, od post punk i indie przez noise rock i math rock aż do hardcore. Utwory często zawierają niestandardowo długie jednostajne partie basu/gitary/perkusji. Rekordem jest utwór Didn't We Deserve a Look at You the Way You Really Are - trwa ponad 12 minut, a zbudowany jest wokół 4-dźwiękowej frazy basu i czterech uderzeń tom-tomu i hi-hatu. Teksty są pełne cynizmu, wrogości, jednocześnie poczucia humoru (np. Prayer to God będący modlitwą do Boga o śmierć żony podmiotu i jej kochanka, Squirrel Song traktujący, jak nazwa wskazuje, o wiewiórkach).

Lider, Albini, to również ceniony producent (m.in. płyty Nirvany In Utero). Jasne światło na jego osobę jako muzyka rzucił jego pierwszy zespół Big Black. Widać nić zgodności pomiędzy muzyką graną przez BB i Shellaca. Elementem wspólnym jest zimne, metaliczne, precyzyjnie dobrane brzmienie wydobywane z rzadkich gitar Travis Bean (metalowe gryfy podkreślają barwę surowych dźwięków).

Jeśli chodzi o koncerty, Shellac są nieprzewidywalni. Koncertują gdzie chcą, jak chcą i kiedy chcą. W rzeczywistości, trasy koncertowe to preteksty do urlopów dla członków zespołu (Albini i Weston to inżynierowie dźwiękowi, a Trainer prowadzi bar). Podobnie jest z niektórymi nagraniami, które wydawane są w bardzo ograniczonych nakładach i w zasadzie dostępne tylko w formie cyfrowej. Przykładem może być płyta "The Futurist", z której zespół nie był zadowolony, postanowił więc wydać go tylko dla wąskiego grona przyjaciół wypisanych na okładce.

4 maja 2008 roku wystąpił po raz pierwszy w Polsce, we wrocławskim klubie WZ.