Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
półskorupowa, całkowicie metalowa, podwozie kołowe |
Załoga |
2 lub 3 |
Historia | |
Data oblotu |
17 października 1974 |
Lata produkcji |
od 1974 |
Liczba egz. |
5000[1] |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 × General Electric T700-700, turbowałowe |
Moc | |
Wymiary | |
Średnica wirnika |
16,36 m |
Długość |
19,76 m |
Długość kadłuba |
15,26 m |
Wysokość |
5,13 m |
Masa | |
Własna |
4819 kg |
Startowa |
11 113 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
295 km/h |
Prędkość przelotowa |
278 km/h |
Wznoszenie maks. w locie pionowym |
3,6 m/s |
Pułap praktyczny |
5790 m |
Zasięg |
2130 km (przelot) |
Promień działania |
592 km |
Długotrwałość lotu |
3,2 h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 × karabin maszynowy M60 lub 2 × M134 Minigun | |
Liczba miejsc | |
11-20 | |
Użytkownicy | |
Stany Zjednoczone i ponad 20 innych krajów | |
Rzuty | |
UH-60 Black Hawk – średni wielozadaniowy amerykański śmigłowiec transportowy i wsparcia piechoty zbudowany przez Sikorsky Aircraft Corporation. Maszyna jest napędzana dwoma turbowałowymi silnikami poruszającymi jeden wirnik nośny.
UH-60 był maszyną, która została wytypowana jako zwycięzca konkursu ogłoszonego przez Armię Stanów Zjednoczonych na początku lat 70 XX wieku na następcę śmigłowca Bell UH-1 Huey. Do ostatecznego przetargu dopuszczono dwie maszyny: YUH-60A, oznaczonego nazwą fabryczną S-70 i Boeing-Vertol YUH-61 , konkurencyjną maszynę, która przegrała z konstrukcją wytwórni Sikorsky.
Na bazie UH-60 powstała wersja morska śmigłowca dla US Navy Sikorsky SH-60 Seahawk, ogółem wyprodukowano ponad 4000 maszyn rodziny S-70 i H-60[2].