Skala durowa

Skala durowa (z łac. durus – twardy), zwana też majorową (z łac. maior – większy, odnosi się do tercji wielkiej zawartej między I a III stopniem skali[1]) – siedmiostopniowa skala z charakterystycznym półtonem między stopniami III i IV oraz VII i VIII[2] (stanowiącym powtórzenie I stopnia o oktawę wyżej). Uznaje się, że skala durowa i utwory na niej oparte mają radosne brzmienie[1]. Tożsama co do sposobu organizacji materiału dźwiękowego jest skala hypolidyjska kościelna[3].

  1. a b Majorowa (durowa) skala. [w:] Muzykoteka Szkolna [on-line]. Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2016-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-14)].
  2. Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 112, ISBN 83-224-0250-3.
  3. Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 143, ISBN 83-224-0250-3.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in