Sklereidy, komórki kamienne – jedna z form tkanki wzmacniającej – sklerenchymy, występująca w postaci komórek o bardzo zróżnicowanych kształtach: równowymiarowym, podłużnym, nieregularnie rozgałęzionym[1].
Mogą występować pojedynczo jako idioblasty lub w małych grupach w różnych tkankach (np. grupy komórek kamiennych w miąższu owocu gruszy). Mogą też tworzyć zwartą, twardą tkankę, z której zbudowane są zewnętrzne części pestek, łupiny orzechów oraz niektórych nasion[1]. Usztywniają blaszkę liściową niektórych roślin, chroniąc przed roślinożercami. Charakter sklereidów wykazują również komórki skórki łusek pąków zimowych[2]. Ich ściany są grube, silnie zdrewniałe, często zawierają suberynę[3], często wysycone SiO2 lub CaCO3.
Ze względu na kształt wyróżniane są izodiametryczne komórki kamienne – brachysklereidy, rozgałęzione asterosklereidy oraz przypominające kształtem kość – osteosklereidy, bez rozszerzonych końców – makrosklereidy oraz nitkowate i rozgałęzione trichosklereidy[2].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Szweykowska-2003
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Hejnowicz-1980
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Malinowski-1978