Slapping

Ten artykuł od 2014-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Slapping (w Polsce nazywany klangiem lub „grą kciukiem”) – technika gry na gitarze basowej i gitarze elektrycznej opierająca się na dwóch sposobach wydobywania dźwięku:

• slap – mocne uderzenie struny kciukiem, tak by uderzając o gryf wydobyła charakterystyczny i czysty dźwięk
• pop – szarpnięcie, „poderwanie” struny tak mocne, by ta odezwała się uderzając o progi (artykulacja analogiczna do pizzicato bartokowskiego na instrumentach smyczkowych), mające dać efekt podobny do uzyskanego przez slap

Slap może być łączony z niemal każdą inną techniką gry na gitarze, najczęściej stosowany jest tapping.

Slap jest najmłodszą z najpopularniejszych technik gry na gitarze basowej i nie ma w niej kanonów ani nienaruszalnych reguł – zarówno kąt trzymania uderzającej ręki, jak i kąt uderzania kciuka o struny zależą od upodobań muzyka. Większość basistów preferuje raczej wysoko zawieszoną gitarę.