Stardust (sonda kosmiczna)

Ten artykuł dotyczy sondy kosmicznej. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Stardust

Artystyczna wizja wyglądu sondy Stardust (NASA)
Inne nazwy	New Exploration of Tempel 1 (NExT)
Zaangażowani	NASA
Indeks COSPAR	1999-003A
Rakieta nośna	Delta II 7426
Miejsce startu	Cape Canaveral Air Force Station, Stany Zjednoczone
Cel misji	81P/Wild
Cel misji	9P/Tempel
Orbita (docelowa, początkowa)
Okrążane ciało niebieskie	Słońce
Czas trwania
Początek misji	7 lutego 1999 (21:04:15 UTC)
Data lądowania	15 stycznia 2006 (10:10 UTC)
Koniec misji	24 marca 2011
Wymiary
Wymiary	1,6 × 0,66 × 0,66 m
Masa całkowita	385 kg
Multimedia w Wikimedia Commons

Stardust – amerykańska, bezzałogowa sonda kosmiczna, przeznaczona do badania komety 81P/Wild (Wild 2), realizowana w ramach programu Discovery. Została wystrzelona 7 lutego 1999 z przylądka Canaveral na Florydzie.

W drodze do głównego celu misji, 2 listopada 2002 roku sonda minęła planetoidę (5535) Annefrank, wykonując pierwsze bliskie zdjęcia tego obiektu. Spotkanie z kometą Wild 2 nastąpiło 2 stycznia 2004. Sonda minęła kometę w odległości zaledwie 236 km. Zbierała pył kometarny za pomocą specjalnej „łapaczki”, przypominającej kształtem rakietę tenisową. Cząstki kometarne uderzały z prędkością 6 kilometrów na sekundę w instrument o powierzchni zbierającej równej 0,1 m², podzielony na 130 części wypełnionych kostkami aerożelu o grubości 3 centymetrów. W sondzie wykorzystano aerożel krzemionkowy, tysiąckrotnie lżejszy od szkła, pusty w 99,8% oraz nieskazitelnie przezroczysty. Zderzając się z nim meteoroidy o rozmiarach rzędu mikrometrów szybko wyhamowywały. Wytracając energię, podgrzewały substancję do temperatury ponad 10 tysięcy stopni Celsjusza, doprowadzając do topnienia i zostawiając ślady długie na mniej więcej 200 mikrometrów. Dzięki temu można było złapać cząstki kometarne, a następnie odnaleźć je wykorzystując w tym celu mikroskop^[1].