 Jezioro Starzyca | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
67,7 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
59,2 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające |
Krąpiel |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego  | |
Położenie na mapie gminy Chociwel  | |
Położenie na mapie Chociwla  | |
 53°27′39″N 15°20′42″E/53,460833 15,345000
| |
Starzyca[1] (potocznie Starzyc, Chociwel) – jezioro na Pojezierzu Ińskim, położone w woj. zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w granicach miasta Chociwel, którego zabudowa znajduje się nad zachodnim brzegiem.
Powierzchnia zbiornika wynosi 59,2 ha, ma długość ok. 3 km i szerokość ok. 200 m[2]. Lustro jeziora znajduje się na wysokości 68 m n.p.m., a największa głębia to ok. 9 m. Starzyca jest typowym jeziorem rynnowym. Charakterystyczny fajkowaty kształt jeziora i wysokie, często strome brzegi wyżłobione zostały przez wody płynące w kierunku czoła lodowca[2]. Przez Starzycę przepływa rzeka Krąpiel, która wpada z pobliskiego jeziora Kamienny Most od strony wschodniej, a wypływa w zachodniej części.
Według typologii rybackiej Starzyca jest jeziorem sandaczowym[3].
Nad południowym brzegiem znajduje się plaża, korty tenisowe, a w budynku z 1912 roku, po byłej szkole podstawowej, powstał hotel z barem i restauracją. Nad zachodnim brzegiem jeziora biegnie droga krajowa nr 20 ze Stargardu do Gdyni.
Po wybudowaniu w 1925 roku elektrowni wodnej przy ujściu wód z jeziora do rzeki Krąpiel, Chociwel uzyskał oświetlenie elektryczne. Przed II wojną światową część wód z kanału Bród było skierowane przez dawny młyn w Chociwlu (uległ spaleniu) i dalej wpływało do Starzycy, co wpływało na natlenienie jeziora.
W latach 90. XX wieku miała miejsce degradacja biologiczna wód jeziora, z powodu ich znacznego nasycenia związkami azotu i fosforu, które pochodziły z wód powierzchniowych zawierających resztki nawozów sztucznych z pól uprawnych.
W celu poprawy jakości wód jeziora w 2003 roku zamontowano na jego powierzchni tzw. aerator "pulweryzacyjny", mający za zadanie napowietrzenie wód w warstwach przydennych, co powoduje przywrócenie życia biologicznego w tych warstwach[4].
Nazwę Starzyca wprowadzono urzędowo w 1955 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Groß Staritz-See[5][6].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 325, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b Walory przyrodnicze. Urząd Miejski w Chociwlu. [dostęp 2009-01-03]. (pol.).
- ↑ NB-2 Wody powierzchniowe przeznaczone do bytowania ryb karpiowatych w warunkach naturalnych oraz umożliwiające migrację ryb. Szczecin: Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Szczecinie.
- ↑ 8. Cele strategiczne w rozwoju gminy. W: Strategia rozwoju miasta i gminy Chociwel. Chociwel: Urząd Miasta i Gminy Chociwel, 2005, s. 94.
- ↑ Zarządzenie nr 364 Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1955 r. (M.P. z 1955 r. nr 118, poz. 1571, s. 1906)
- ↑ Arkusz 2558 Freienwalde. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Das Reichsamt für Landesaufnahme, 1929.