Grób Stefana Andresa i jego żony Dorothei na cmentarzu Campo Santo Teutonico w Rzymie | |
Data i miejsce urodzenia |
26 czerwca 1906[1] |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przyczyna śmierci |
komplikacje pooperacyjne |
Miejsce spoczynku |
Campo Santo Teutonico, Rzym, Włochy |
Zawód, zajęcie |
pisarz |
Narodowość |
niemiecka |
Wyznanie |
katolickie |
Małżeństwo |
Dorothee d.d. Freudiger |
![]() |
Stefan Paul Andres (ur. 26 czerwca 1906[1] w Trittenheim-Dhrönchen[1] , Nadrenia-Palatynat, zm. 29 czerwca 1970[1] w Rzymie[1] ) – niemiecki pisarz realistyczny, dramaturg i poeta katolicki, członek Bamberger Dichterkreis, Niemieckiego Centrum PEN i Niemieckiej Akademii Języka i Poezji w Darmstadt. W latach 50. XX wieku należał do ścisłego groma najpopularniejszych pisarzy niemieckich[2][3]. Takie jego utwory jak Wir sind Utopia należały w latach 50. i 60. XX wieku do niemieckich lektur szkolnych[4]. Za jego najwybitniejsze dzieło uznawane jest El Greco malt den Großinquisitor (polski tytuł Portret inkwizytora). Przez znaczną część dorosłego życia pisarz mieszkał we Włoszech.
Jego bogatą twórczość, opublikowaną pod ponad 50 tytułami, dominują rozważania na tematy moralne w perspektywie katolickiej: wszechobecność zła, kwestie sumienia i poczucia winy, potrzeba odkupienia, tolerancja i postawy wobec różnorodności ludzkich motywacji[5]. Jak wcześniejsze utwory są hołdem jego ziemi ojczystej, tak w późniejszych tłem są też inne kraje i epoki; szczególne miejsce zajmują w jego pismach świat antyku i opowieści biblijne. Na ogół widziano w nim dobrego narratora i stylistę, acz jego późniejsza spuścizna nie dorównała wcześniejszym osiągnięciom[6].