Steve McClaren

Steve McClaren

Pełne imię i nazwisko	Stephen McClaren
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1961 Fulford
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Jamajka
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1979–1985 Hull City 178 (16) 1985–1988 Derby County 25 (0) 1987 → Lincoln City (wyp.) 8 (0) 1988–1989 Bristol City 61 (2) 1989–1992 Oxford United 33 (0) W sumie: 305 (18)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1992–1995 Oxford United (rezerwy) 1995–1999 Derby County (asystent) 1999–2001 Manchester United (asystent) 2001–2006 Middlesbrough 2001–2006 Anglia (asystent) 2006–2007 Anglia 2008–2010 FC Twente 2010–2011 VfL Wolfsburg 2011 Nottingham Forest 2012–2013 FC Twente 2013–2015 Derby County 2015–2016 Newcastle United 2016–2017 Derby County 2018–2019 Queens Park Rangers 2022–2024 Manchester United (asystent) 2024– Jamajka
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Stephen „Steve” McClaren (ur. 3 maja 1961 w Yorku) – angielski trener piłkarski i piłkarz. Selekcjoner reprezentacji Jamajki

Jako zawodnik występował w klubach niższych lig. Był środkowym pomocnikiem Hull City, Derby County, Lincoln City, Bristol City i Oxford United. Sportową przygodę zakończył w wieku dwudziestu siedmiu lat z powodu kontuzji.

Szkoleniowe umiejętności zdobywał u boku Jima Smitha (1995–1999), Alexa Fergusona (1999–2001) i Svena-Görana Erikssona (2001–2006). Z pierwszym w sezonie 1995–1996 wywalczył awans do Premiership, z drugim – mistrzostwo i Puchar Anglii oraz Puchar Mistrzów (1999), z ostatnim zaś brał udział w Mundialach 2002 (ćwierćfinał) i 2006 (ćwierćfinał) oraz Euro 2004 (ćwierćfinał).

Pierwszą samodzielną pracę trenerską rozpoczął w czerwcu 2001 roku, kiedy został szkoleniowcem Middlesbrough FC. Przez pierwsze trzy sezony zespół udanie bronił się przed spadkiem z ligi. W 2004 roku zdobył Puchar Ligi Angielskiej i był to początek metamorfozy klubu. Na finiszu rozgrywek 2004–2005 Middlesbrough zajęło siódme miejsce, gwarantujące start w europejskich pucharach. Podopieczni McClarena, wśród których najważniejsze role odgrywali: bramkarz Mark Schwarzer, doświadczony obrońca Gareth Southgate, pomocnik Stewart Downing oraz napastnicy Mark Viduka i Massimo Maccarone, byli jedną z większych niespodzianek Pucharu UEFA 2005–2006. Po wyeliminowaniu m.in. VfB Stuttgart, Romy, FC Basel i Steauy Bukareszt 10 maja na stadionie w Eindhoven po raz pierwszy w historii zagrali w finale tych rozgrywek z Sevillą FC. Po golach Luísa Fabiano, Frédérica Kanouté i dwóch Enzo Mareski przegrali 0:4 i był to ostatni mecz McClarena w roli szkoleniowca Middlesbrough.

Po Mundialu 2006, w wieku 45 lat, zastąpił Erikssona na stanowisku selekcjonera reprezentacji Anglii. Jednak jego podopieczni, wśród których znajdowali się wówczas m.in. Frank Lampard, Steven Gerrard, Michael Owen, Wayne Rooney i David Beckham, w grupie eliminacyjnej do Euro 2008 zajęli dopiero trzecie miejsce za Chorwacją i Rosją i po raz pierwszy od 1994 roku nie zakwalifikowali się do międzynarodowego turnieju. Do słabych wyników w spotkaniach kwalifikacyjnych (0:2 i 2:3 z Chorwacją, 1:2 z Rosją, po 0:0 z Izraelem i Macedonią) dołożyły się również przegrane w prestiżowych meczach towarzyskich, z Niemcami (1:2) i Hiszpanią (0:1). W sumie McClaren prowadził reprezentację w 18 spotkaniach, zanotował 9 zwycięstw, 4 remisy i 5 porażek. Dzień po decydującym o awansie (Anglikom wystarczał remis) meczu z Chorwacją (2:3 w Londynie) otrzymał wymówienie.

Komentatorzy podkreślali, że głównymi przyczynami nieudanej kadencji najmłodszego w historii reprezentacji Anglii selekcjonera były: spadek formy dotychczasowych liderów drużyny Lamparda i Gerrarda, którym McClaren konsekwentnie ufał^[1]; przedwczesna rezygnacja z usług Davida Beckhama, a następnie, po kilku porażkach w eliminacjach, powrót byłego kapitana do kadry wymuszony głównie przez dziennikarzy i kibiców, co poważnie nadwyrężyło autorytet selekcjonera^[2]; kłopoty z obsadą bramkarza: najpierw bezkrytyczne stawianie na popełniającego błędy Paula Robinsona, a następnie, w decydującym o awansie meczu, zamienienie go na mającego na swoim koncie jeden mecz w kadrze Scotta Carsona, który walnie przyczynił się do porażki z Chorwacją; eksperymenty taktyczne (McClaren na pewien czas powrócił do odstawionego w 1999 roku systemu 1-3-5-2), a także uległy charakter samego trenera, który nie potrafił przeciwstawić się coraz bardziej agresywnym mediom, nazywającym go „McClownem” lub „Myszką Miki^[3]”.

Do pracy szkoleniowej powrócił w czerwcu 2008 roku. Został trenerem grającego w holenderskiej Eredivisie FC Twente. Na zakończenie sezonu 2008–2009 zdobył z tym klubem wicemistrzostwo Holandii. Rok później sięgnął zaś po pierwsze w historii Twente mistrzostwo kraju.

Kilka dni po tym sukcesie, przyjął propozycję prowadzenia VfL Wolfsburg. 7 lutego 2011 roku został zwolniony z funkcji trenera VfL Wolfsburg.

13 czerwca 2011 został trenerem Nottingham Forest podpisując trzyletni kontrakt^[4]. Po dziesiątej kolejce ligowej zrezygnował z posady trenera Nottingham Forest.

5 stycznia 2012 objął stanowisko trenera w FC Twente, zastępując Co Adriaanse.

We wrześniu 2013 roku został nowym trenerem Derby County po tym, jak zwolniono Nigela Clougha^[5].

10 czerwca 2015 został trenerem Newcastle United. 11 marca 2016 został zwolniony z klubu.