Styl arkadowy

Ten artykuł od 2022-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Styl arkadowy, styl okrągło-łukowy, (z niem.) Rundbogenstil – prąd w architekturze historyzmu (czasem uważany za formę przejściową między klasycyzmem a historyzmem), nawiązujący do architektury romańskiej, wczesnochrześcijańskiej, bizantyjskiej i częściowo też włoskiego renesansu. W przeciwieństwie jednak do neoromanizmu i neorenesansu, nie starał się odtwarzać bezpośrednio form historycznych.

Za jego twórcę uważa się Heinricha Hübscha. Rozwijał się w I połowie XIX wieku w Niemczech, zwłaszcza w Bawarii, gdzie jego głównymi przedstawicielami byli Leo von Klenze i Friedrich von Gärtner, oraz Prusach, gdzie budowle w tym stylu projektował przede wszystkim Ludwig Persius, w mniejszym stopniu Karl Friedrich Schinkel.