Styl naukowy

Styl naukowystyl funkcjonalny języka używany w tekstach o charakterze naukowym, ukształtowany na gruncie języka standardowego.

Styl ten jest zazwyczaj nasycony fachowymi terminami, które mają w obrębie danej dyscypliny ściśle zdefiniowane znaczenie (często odmienne od znaczenia przyjętego w języku powszechnym)[1], dzięki czemu teksty pisane tym językiem nie pozostawiają, jak inne formy wypowiedzi literackiej, swobody ich różnej interpretacji[2]. Cechuje go też częste stosowanie form bezosobowych, strony biernej, czasu przeszłego, form przypuszczających i formalizmu matematycznego. Styl ten nie stanowi jednorodnego tworu, lecz cechuje się odmianami, właściwymi dla różnych dziedzin wiedzy i gatunków publikacji[3].

Teksty naukowe są zwykle pisane przez jednych naukowców dla innych naukowców i bywają trudne lub wręcz niemożliwe do zrozumienia bez odpowiedniego przygotowania[4].

  1. Oktawian Nawrot, Wprowadzenie do logiki dla prawników, 2. wyd., stan prawny na 1 sierpnia 2012 r., Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2012, s. 22, ISBN 978-83-264-3951-3, OCLC 823586600.
  2. Styl naukowy - definicja, synonimy, przykłady użycia [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2024-04-04] (pol.).
  3. Dorota Zdunkiewicz-Jedynak, ABC stylistyki, [w:] Mirosław Bańko (red.), Polszczyzna na co dzień, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 33–96, ISBN 978-83-01-14793-8, OCLC 123970553, patrz s. 81.
  4. Teksty naukowe są zwykle pisane przez jednych naukowców dla innych naukowców i bywają trudne lub wręcz niemożliwe do zrozumienia bez odpowiedniego przygotowania

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy