Synkopa (gr. συγκοπή synkopḗ „obcięcie”, od συγκόπτω synkóptō „przycinać”)[1][2] – rodzaj zaburzenia metro-rytmicznego w toku utworu, wykorzystywany jako środek stylistyczny[3]; zjawisko rytmiczne polegające na przedłużeniu wartości rytmicznej znajdującej się na słabej części taktu o następną część taktu lub grupy taktowej. Synkopie towarzyszy powstanie dodatkowego akcentu tzw. akcentu rytmicznego na przedłużanej (słabej) części taktu[4][5].
Rytm synkopowy jest często stosowany w muzyce jazzowej[3] i bluesie, a także w muzyce elektronicznej z gatunku drum and bass[6]. W polskiej muzyce ludowej synkopa jest charakterystyczna dla krakowiaka[3].
Przykład zastosowania rytmu synkopowego zawiera utwór „No Excuses” zespołu Alice in Chains[7] oraz „Synkopowy taniec” Béli Bartóka.