Szczyt – fragment ściany na wysokości poddasza w dachu dwuspadowym, pulpitowym, półszczytowym ograniczony połaciami dachu[1] lub ozdobne zwieńczenie elewacji lub jej części np. ryzalitu, portalu, obramienia okiennego oparte na kształcie trójkąta[1][2][3]. Szczytem określa się też boczną, węższą ścianę budynku (inaczej ściana szczytowa)[2][4].
Szczyty kościołów i kamienic są często bogato zdobione – zależnie od stylu, jaki reprezentują[2]. Zawierają otwory okienne (np. ostrołukowe lub okulusy), blendy lub sterczyny. Występują też szczyty o wykrojach falistych, wolutowych czy też zdobione lizenami i pilastrami.
Klasyczną formą szczytu jest fronton[1][2].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie pwn
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie SZ
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie sztuka
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie leks