Back Tuca Ismail Samani AN قمة إسماعيل ساماني Arabic جبل قمه اسماعيل سامانى ARZ Пік Ісмаіла Самані Byelorussian Исмаил Самани (връх) Bulgarian Pic Ismail Samani Catalan Pik Imeni Ismail Samani CEB Qullai Ismoili Somoni Czech Pik Ismail Samani German Κορυφή Ισμοΐλ Σομόνι Greek
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | ?↗, ?↗, ?↗ |
| Pasmo | |
| Wysokość |
7495 m n.p.m. |
| Wybitność |
3402 m |
| Pierwsze wejście | |
| • zimowe |
4 lutego 1986 |
Położenie na mapie Tadżykistanu  | |
Położenie na mapie Azji  | |
 38°55′N 72°01′E/38,916667 72,016667
| |
Szczyt Ismaila Samaniego (tadż. Қуллаи Исмоили Сомонӣ, kullai Ismoili Somoni, ros. пик имени Исмаила Самани, pik imieni Ismaiła Samani) – najwyższa góra Tadżykistanu i Pamiru, nazwana na cześć Ismaila Samaniego, założyciela dynastii Samanidów. W czasach, gdy Tadżykistan był częścią ZSRR, szczyt ten był najwyższym w całym Związku Radzieckim.
Pierwszego wejścia na szczyt dokonał radziecki wspinacz Jewgienij Abałakow w 1933 r. Wtedy to szczytowi nadano nazwę Szczyt Stalina (na cześć Józefa Stalina). W wyniku destalinizacji, dokonanej przez Nikitę Chruszczowa w 1962, nazwę góry zmieniono na Szczyt Komunizmu, a w 1998 na jego obecną nazwę. Pierwszą kobietą, która stanęła na szczycie, była w 1968 r. radziecka wspinaczka Ludmiła Agranowskaja[1]. W 1972 r., podczas trwania międzynarodowej "alpiniady", szczyt zdobyła grupa polskich alpinistów pod kierownictwem Stanisława Kulińskiego[2].
Zimą po raz pierwszy i jedyny szczyt został zdobyty 4 lutego 1986 podczas dużej radzieckiej wyprawy, w której udział brało 24 wspinaczy ZSRR (w tym 7 uzbeckich). 4 lutego na szczycie stanęli: W. Balibierdin, W. Szopin i Ju. Razumow (wszyscy z Leningradu), M. Turkiewicz (Donieck), A. Moskalcow (Charków), G. Wasilenko (Symferopol), Ju. Janowicz (Duszanbe). Pozostali zdobyli szczyt 7 lutego. Podczas zejścia dwie osoby poniosły śmierć, wiele osób miało odmrożone stopy[3][4].
Zdobycie szczytu jest wymagane dla uzyskania rosyjskiego wyróżnienia alpinistycznego – Śnieżnej Pantery.
- ↑ b. aut.. Pierwsza kobieta na Szczycie Komunizmu (7495 m). „Wierchy. Rocznik poświęcony górom”. 39 (77), s. 240, 1971. Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Kraków.
- ↑ b. aut.. Pik Komunizmu (7495 m) nowymi drogami. „Wierchy. Rocznik poświęcony górom”. 41 (79), s. 245, 1973. Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Kraków.
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieklubmontruBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwierussianclimbBŁĄD PRZYPISÓW