Szefela

Szefela, zwana też Równiną („nizina”, „równina”) – w znaczeniu geograficznym nazwa regionu na południu Izraela, w znaczeniu językowym – równina, o której często wzmiankuje Biblia na określenie pagórkowatego kraju – niegórzystego, jak na wschodzie, i nienizinnego, jak nizina nadmorska na zachodzie, przy czym równina ta nie jest tożsama z równiną na północy kraju^[1]. W epokach greckiej i rzymskiej Szefelą nazywano obszar, położony pomiędzy Lodem a Bet-Gubrin (1 Księga Machabejska 1 Mch 12,38)^[1].

Szefela, obejmująca obszar około 790 km kw.^[2], położona jest na południe od Joppą aż do Pogórza Judzkiego^[3], od północy sąsiaduje z Szaron, od południa – z Negewem^[1]. Pod względem uwarunkowań klimatycznych i formacji geograficznych powierzchnia Szefeli jest jednorodna^[4], obszar pokryty pagórkami o wysokości 300–600 m^[1].

Żyzne ziemie Szefeli przyciągały osadników już w epoce wczesnego brązu^[5]. Jej wschodnie obszary zajmowali Filistyni, południowo-wschodnie – plemię Dana. Na Szefeli uprawiano zboża (pszenicę i jęczmień), pomarańcze i winorośl^[3]. Według 1 Księgi Królewskiej (1 Krl 10,27) i 1 Księgi Kronik (1 Krn 27,28) równina była bogata w sykomorę i drzewka oliwne^[1].

Szefela, położona pomiędzy nadbrzeżnymi równinami a wzgórzami wnętrza Palestyny, często stanowiła strefę buforową pomiędzy rywalizującymi potęgami^[6]. Przebiegał przez nią militarno-handlowy szlak z Egiptu do Syrii i Mezopotamii^[3].