Tarcza (uzbrojenie)

Tarcza z wrzosowiska Thorsberg, III w. n.e.

Tarcza (od starofranc. targe; staropol. szczyt[1]) – rodzaj uzbrojenia ochronnego w postaci wytrzymałej płyty zaopatrzonej w uchwyt, chroniącej użytkownika przed nieprzyjacielem. Używana od starożytności po współczesność[2][3][4].

Wyrabiana z drewna, kory, wikliny lub skóry, a z czasem głównie z drewna powlekanego skórą, często obijanego metalem lub skórą, później także w całości z metalu, współcześnie także z tworzyw sztucznych. Była używana przez piechotę i jazdę co najmniej od okresu brązu, w starożytności poprzez średniowiecze, następnie tracąc na znaczeniu po upowszechnieniu się broni palnej. W specyficznych sytuacjach stosowana również współcześnie, przez formacje porządkowe.

  1. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Kwasniewicz
    BŁĄD PRZYPISÓW
  2. tarcza – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2024-11-12] (pol.).
  3. tarcza, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-11-12].
  4. Kwaśniewicz 1981 ↓, s. 201-202.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in