Tarcza (od starofranc. targe; staropol. szczyt[1]) – rodzaj uzbrojenia ochronnego w postaci wytrzymałej płyty zaopatrzonej w uchwyt, chroniącej użytkownika przed nieprzyjacielem. Używana od starożytności po współczesność[2][3][4].
Wyrabiana z drewna, kory, wikliny lub skóry, a z czasem głównie z drewna powlekanego skórą, często obijanego metalem lub skórą, później także w całości z metalu, współcześnie także z tworzyw sztucznych. Była używana przez piechotę i jazdę co najmniej od okresu brązu, w starożytności poprzez średniowiecze, następnie tracąc na znaczeniu po upowszechnieniu się broni palnej. W specyficznych sytuacjach stosowana również współcześnie, przez formacje porządkowe.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Kwasniewicz