królewicz trojański | |
Achilles ścigający Troilosa. Etruska amfora z Vulci, ok. 540–530 p.n.e. | |
Inne imiona |
Trojlos, Troilus |
---|---|
Występowanie | |
Rodzina | |
Ojciec | |
Matka |
Troilos (także Trojlos, Troilus, gr. Τρωίλος) – w mitologii greckiej najmłodszy syn Hekabe i Priama[1] lub – według innej wersji mitu – Apollona[1][2], który przyszedł do Hekabe pod postacią Priama. Według przepowiedni Troja nigdy nie zostałaby zdobyta, gdyby Troilos dożył dwudziestu lat[1]. Achilles przygotował więc zasadzkę przy wodopoju w okolicach Bramy Skajskiej, gdzie młodzieniec towarzyszył swojej siostrze Poliksenie lub sam przybył napoić konie. Troilos umknął przed herosem i schronił się w świątyni Apollona lub u stóp Palladionu jednak Achilles dopadł chłopca, zabił go i uciął mu głowę. Apollon poprzysiągł Achillesowi zemstę[potrzebny przypis]. Według innej wersji mitu Trojanin został złożony przez Achillesa w ofierze[1]. W kolejnym wariancie młodzieniec schronił się w świątyni Apollona Tymbrejskiego, aby ukryć się przed zakochanym w nim Achillesem, który po nieudanych próbach nakłonienia go do wyjścia zabił go w gniewie włócznią[1].
Troilos jest tylko raz wspomniany przez Homera jako znakomity jeździec[3]. Był tytułowym bohaterem niezachowanej tragedii Sofoklesa[1]. Scena jego śmierci była często przedstawiana w malarstwie wazowym i ściennym[4].
W literaturze średniowiecznej historia o Troilosie została znacznie przekształcona, a na pierwszy plan wysunął się wątek miłosny. Troilos pojawia się w Powieści o Troi Benoît de Sainte-Maure’a i w poemacie Boccaccia Filostrato. Na tym ostatnim wzorował się Geoffrey Chaucer pisząc poemat Troilus i Criseyda[5][6]. William Szekspir podjął temat w sztuce Troilus i Kresyda[6].