Tundra (fiń. tunturi – „łysa góra”[1][2]) – bezdrzewna formacja roślinna kształtująca się w zimnych klimatach stref arktycznej i subarktycznej na półkuli północnej Ziemi. Charakteryzuje się występowaniem gleb tundrowych, stale zamarzniętym podglebiem i bardzo niską pokrywą roślinną, zdominowaną przez mchy i porosty. Wyróżnia się cztery podstawowe typy tundry (w kolejności z południa na północ): lasotundra, tundra krzewinkowa, tundra mszysto-porostowa, tundra arktyczna (pustynia polarna). Ze względu na przejściowy charakter skrajnych stref mianem tundry właściwej (prawdziwej[3]) określa się jej postacie krzewinkową i mszysto-porostową[2], czasem też włącza się tundrę arktyczną[3]. Od południa tundra sąsiaduje z lasami borealnymi (tajgą), a od północy z pustyniami lodowymi. Na obszarach górskich strefy borealnej wyróżnia się specyficzną tundrę górską, a na półkuli południowej – tundrę subantarktyczną.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie berg