Turniej rycerski – forma średniowiecznych i renesansowych zawodów o charakterze sportowo-rozrywkowym (zob. turniej), polegająca na prowadzeniu walk (indywidualnych lub zespołowych) na broń białą, wg ściśle określonych zasad mających ograniczać ryzyko odniesienia poważnych obrażeń przez uczestników. Turnieje były ważnym elementem kultury rycerskiej i dworskiej, jednocześnie były formą sprawdzenia umiejętności bojowych uczestników. Rozgrywane były często na dworach królewskich i książęcych jak również w miastach.