USS Freedom (LCS-1)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

USS Freedom (LCS-1)

USS „Freedom”
Typ	Freedom
Historia
Stocznia	Marinette Marine; prowadzący program budowy: Lockheed Martin
Położenie stępki	2 czerwca 2005
Wodowanie	23 września 2006
US Navy
Wejście do służby	8 listopada 2008
Los okrętu	aktywny Port macierzysty: Naval Base San Diego
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	3050 ton (bojowa 3556 ton)
Długość	115,3 m
Szerokość	17,6 m
Zanurzenie	3,04 m (bojowa 4,3 m)
Napęd
2 turbiny gazowe Rolls-Royce MT30 96 550 KM (72 MW) 2 silniki diesla Fairbanks Morse Colt-Pielstick 16PA6B STC 17 160 KM (12,8 MW), 4 pędniki Rolls Royce Kamewa 153SII
Prędkość	+47 węzłów
Zasięg	1500 Mm przy prędkości max 3500 Mm/18 węzłów
Sensory
radar trójwspółrzedny HENSOLDT EADS TRS-3D zestaw elektrooptyczny z radarem mikrofalowym kierowania ogniem DORNA radar nawigacyjny pasma S systemy WRE Link 11, Link 16
Uzbrojenie
działo Mk 110 57 mm Mod RIM-116 Rolling Airframe Missile 3 karabiny maszynowe MK 26 Mod 17 .50 cala Unmanned Underwater Vessels Unmanned Surface Vessels Moduły: Mine Warfare (MIW), Anti-submarine Warfare (ASW), Surface Warfare (SUW)
Wyposażenie lotnicze
2 helikoptery MH-60R/S lub MH-60R/S i VTUAV
Załoga	50 członków załogi stałej (według projektu 40) dodatkowo, 75 członków dla określonych misji.
Multimedia w Wikimedia Commons

USS Freedom (LCS-1) – pierwszy okręt nowej klasy do walki na wodach litoralnych (ang. Littoral Combat Ship), typu Freedom. „Freedom” jest szybkim okrętem o napędzie konwencjonalnym i bardzo wysokiej manewrowości, przeznaczonym w pierwszym rzędzie do operacji na wodach płytkich i przybrzeżnych. Jako taki, jest wyspecjalizowanym wariantem przyszłych okrętów US Navy typu CG(X). Jego przeznaczeniem miało być przeciwdziałanie potencjalnym zagrożeniom asymetrycznym ze strony min morskich, cichych okrętów podwodnych o napędzie konwencjonalnym, a także zwalczanie przemytu niebezpiecznych materiałów oraz grup terrorystycznych i pirackich na szybkich, uzbrojonych łodziach motorowych. Według założeń okręty klasy LCS miały wyróżniać się modułowością wariantów uzbrojenia oraz dostosowaniem do operowania z niego różnych rodzajów pojazdów bezzałogowych (dronów) oraz sił specjalnych.