Back USS Hornet (CV-8) Afrikaans يو إس إس هورنيت (سي في-8) Arabic USS Hornet (CV-8) BAN Хорнет (CV-8) Bulgarian USS Hornet (CV-8) Catalan USS Hornet (CV-8) Czech USS Hornet (CV-8) CV USS Hornet (CV-8) Danish USS Hornet (CV-8) German USS Hornet (CV-8) English
 „Hornet” w rejsie ku Japonii | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
25 września 1939 |
| Wodowanie |
14 grudnia 1940 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
20 października 1941 |
| Zatopiony |
27 października 1942 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
wyporność: 19 900 ton |
| Długość | |
| Szerokość |
25 metrów |
| Zanurzenie |
7,3 metra |
| Napęd | |
| 9 kotłów, 4 turbiny o łącznej mocy 120 000 KM (90 MW) napędzające 4 śruby | |
| Prędkość |
32,5 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| Oryginalnie: 8 dział 127 mm L/38 Mark 12 4 poczwórne działka 1.1" /75 24 wkm Browning M2 12,7 mm Styczeń 1942: 8 dział 127 mm L/38 Mk. 12 4 poczwórne działka 1.1" /75 30 działek Oerlikon 20 mm 18 wkm Browning M2 12,7 mm | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| Do 96 samolotów | |
| Załoga |
okręt: 1366 |
| |
USS Hornet (CV-8) – amerykański lotniskowiec o wyporności standardowej 19 900 ton z czasów II wojny światowej, trzecia i ostatnia jednostka typu Yorktown.
Okręt został zbudowany jako szybkie rozwiązanie po wygaśnięciu traktatu waszyngtońskiego – w oparciu o istniejący projekt wcześniejszych jednostek swojego typu, w oczekiwaniu na przygotowanie projektu większych jednostek, które przybrały później postać lotniskowców typu Essex. W rezultacie niewielkich jedynie zmian istniejącego projektu, „Hornet” miał nieco dłuższy pokład startowy, nowocześniejszy systemem kierowania ogniem artyleryjskim oraz po raz pierwszy zastosowane prototypowe bojowe centrum informacyjne (CIC).
Zwodowany 25 września 1939 roku w stoczni Newport News w Wirginii, do służby w marynarce amerykańskiej wszedł 20 października 1941 roku. Z jego pokładu w kwietniu 1942 roku wystartowały bombowce pułkownika Doolittle’a, które dokonały rajdu na Tokio. W czerwcu 1942 roku okręt ten uczestniczył w bitwie pod Midway: część jego grupy lotniczej pierwszego dnia bitwy nie odnalazła sił japońskich (co jest określane jako „lot donikąd”), zaś jego samotnie atakująca eskadra torpedowa VT-8 została całkowicie zniszczona nad zespołem japońskich lotniskowców kidō-butai. W drugiej połowie roku wziął udział w kampanii na Wyspach Salomona. Podczas bitwy koło wysp Santa Cruz, 26 października 1942 roku, bombowce nurkujące jego grupy lotniczej ciężko uszkodziły japoński lotniskowiec „Shōkaku” oraz krążownik ciężki „Chikuma”. Sam „Hornet” odniósł jednak poważne uszkodzenia w wyniku ataków lotniczych, co doprowadziło do jego opuszczenia po nieudanej próbie uratowania jednostki. Opuszczony okręt został zatopiony następnego dnia przez japońskie niszczyciele.
Wielkość grupy lotniczej Hornet Air Group zmieniała się w czasie służby – od 60 do 96 samolotów, które tworzyły dwie eskadry bombowców nurkujących oraz eskadrę torpedową i eskadrę myśliwską. Podstawę uzbrojenia artyleryjskiego okrętu stanowiło osiem dział uniwersalnych 127 mm L/38 Mark 12, które wsparte były artylerią przeciwlotniczą średniego i krótkiego zasięgu, w postaci dział 1.1" /75 oraz karabinów Browning M2 12,7 mm, od 1942 roku zastępowanymi skuteczniejszymi działkami Oerlikon 20 mm, a od czerwca tego roku także działami Boforsa 40 mm.
Siódmy okręt US Navy noszący nazwę „Hornet”, doczekał się nadanych przez załogę przydomków: Horny Maru i Old Stinger. Jednostka została czterokrotnie odznaczona gwiazdami battle star, zaś za swoją heroiczną postawę podczas bitwy pod Midway, jego eskadra VT-8 została odznaczona Presidential Unit Citation – najwyższym amerykańskim odznaczeniem bojowym przyznawanym jednostkom wojskowym.