USS Nevada (BB-36)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

USS Nevada (BB-36)

USS Nevada w drodze koło wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, 17 września 1944 r.
Typ	Nevada(inne języki)
Historia
Stocznia	Fore River Shipbuilding Co., Quincy
Położenie stępki	4 listopada 1912
Wodowanie	11 lipca 1914
US Navy
Wejście do służby	11 marca 1916
Wycofanie ze służby	29 sierpnia 1946
Los okrętu	zatopiony jako okręt-cel 31 lipca 1948
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	patrz niżej
Długość	177,7 m
Szerokość	32,91 m
Zanurzenie	10,2 m
Napęd
patrz niżej
Prędkość	patrz niżej
Zasięg	15 700 Mm/10 w
Uzbrojenie
patrz niżej
Wyposażenie lotnicze
(1941) Do trzech maszyn Vought OS2U „Kingfisher”, 2 katapulty
Załoga	1384 oficerów, podoficerów, marynarzy i żołnierzy USMC
Multimedia w Wikimedia Commons

USS Nevada (BB-36) – pancernik typu Nevada(inne języki) Marynarki Wojennej USA z okresu I i II wojny światowej. Bliźniaczą jednostką był pancernik USS "Oklahoma" (w praktyce oba okręty technicznie różniły się od siebie – m.in. napędem, rodzajem płyt pancernych, szczegółami w konstrukcji ochrony przeciwtorpedowej itp. – nawet po przebudowie).

Stępkę pod okręt położono 4 listopada 1912 roku, wodowanie odbyło się 11 lipca 1914 roku. Matką chrzestną była 11-letnia Eleanor Anne Seibert. Okręt oddano do służby 11 marca 1916 r.

W latach 1927–1929 okręt został całkowicie przebudowany. Wymieniono między innymi kotły, turbiny, przekładnie, śruby, armaty, system kierowania ogniem, wzmocniono opancerzenie pionowe i poziome, dodano zbiorniki wypornościowe i dodatkowe grodzie przeciwtorpedowe, zmieniono architekturę nadbudówek i poprawiono social. Po przebudowie USS „Nevada” operował głównie na Pacyfiku.

Podczas japońskiego ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 r. USS „Nevada” znajdował się na końcu tzw. Battleship Row (Kotwicowiska Pancerników), tuż za rufą USS „Arizona”. Położenie to było bardzo niefortunne, ze względu na wystawienie kadłuba na ataki torpedowe od lewej burty oraz na fakt, że na „Arizonie” wkrótce wybuchł magazyn ładunków miotających wieży nr 2, co mogło doprowadzić do zagłady także stojący z tyłu USS „Nevada”. W związku z tym okręt odcumowano i poprowadzono w kierunku kanału wyjściowego. Podczas tej operacji pancernik został uszkodzony przez płonące paliwo z rozbitego USS „Arizona”, a ponadto otrzymał trafienie torpedą, ciężką bombą o masie 800 kg (to trafienie jest kwestią sporną i nie znajduje potwierdzenia w raportach japońskich^[1] oraz części raportów amerykańskich^[2]; według nowszych analiz zniszczenia uznane za skutki wybuchu bomby 800 kg spowodowała jedna z bomb 250 kg^[3]) oraz 5- bezpośrednio i 10- pośrednio bombami o masie 250 kg. W rewanżu załoga USS „Nevada” mogła poszczycić się pewnym zestrzeleniem pięciu samolotów wroga i trzech dalszych prawdopodobnie. Uszkodzenia okrętu były niewielkie i kontynuowano rejs w kierunku wyjścia z portu. Jednak obawy przed atakiem japońskich okrętów podwodnych rzekomo patrolujących wybrzeże wokół Pearl Harbor spowodowały panikę w dowództwie i wydano rozkaz zakazujący jakiemukolwiek okrętowi opuszczania bazy. Ponadto obawiano się, że lekko przegłębiony na dziób pancernik „Nevada” stanie się celem kolejnych ataków i może zablokować płytki kanał wyjściowy. W związku z tym przy pomocy holowników przeprowadzono okręt w kierunku plaży Hospital Point, gdzie osadzono go dziobem na mieliźnie.

Okręt został w latach 1942–43 wyremontowany i przebudowany według doświadczeń wyniesionych z Pearl Harbor. Wziął udział w lądowaniu wojsk alianckich w Normandii. Następnie brał udział w operacjach desantowych na Okinawie i Iwo Jimie.

Po zakończeniu wojny okręt posłużył do testów broni jądrowej w lipcu 1946 roku na atolu Bikini w ramach „Operacji Crossroads”. Pancernik bez większych szkód przetrwał dwa wybuchy (powietrzny i podwodny). Broń jądrowa okazała się nieskuteczna do walki z pancernikami – pancerz USS „Nevada” pozostał nietknięty, a dzięki systemowi nadciśnieniowych filtrów, opad radioaktywny nie przeniknął do wnętrza okrętu. Niedługo potem, 29 sierpnia 1946 roku okręt został wycofany ze służby i stał się okrętem-celem. Pomimo wielu trafień bombami i rakietami przeciwokrętowymi Tiny Tim zrzuconymi z samolotów lotnictwa morskiego, Nevada utrzymał się na powierzchni praktycznie bez szwanku. Dalsze bombardowania, tym razem potężnymi pociskami APC Mk-8 kalibru 406 mm (masa 1225 kg) i 152 mm wystrzelonymi z pancernika „Iowa” oraz dwóch krążowników także nie przyniosły efektów. USS Nevada miał tylko niewielki przechył na burtę i pożar na pokładzie głównym. Był to kolejny praktyczny dowód na to, jak bardzo udana i solidna była konstrukcja tego pancernika. Ostatecznie okręt zatonął 31 lipca 1948 roku w wyniku ćwiczebnych ataków torpedowych na Hawajach.

11 maja 2020 roku wrak „Nevady” został odnaleziony ok. 65 mil morskich (ok. 120 km) na południowy zachód od Pearl Harbor^[4].