Umberto Eco (1984) | |
Data i miejsce urodzenia |
5 stycznia 1932 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 lutego 2016 |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: semiotyka, filozofia, mediewistyka, teoria literatury | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1954 – filozofia |
Doktor honoris causa Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie – 1996 Uniwersytet Rutgersa – 2002 Uniwersytet w Belgradzie – 2009 | |
profesor emerytowany | |
Uniwersytet | |
Okres zatrudn. |
2008–2016 |
The Charles Eliot Norton Professorship na Uniwersytecie Harvarda | |
Okres spraw. |
1992–1993 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Umberto Eco, (IPA /umˈbɛrto ˈɛːko/) (ur. 5 stycznia 1932 w Alessandrii, zm. 19 lutego 2016[1] w Mediolanie) – włoski intelektualista: semiolog, filozof, bibliofil i mediewista, powieściopisarz i publicysta[2] – autor felietonów i esejów.
Sławę przyniosła mu powieść Imię róży (1980), dzieło łączące w sobie elementy semiotyki, badań biblijnych, analizy kultury średniowiecza i teorii literatury. Jego kolejne powieści, m.in. Wyspa dnia poprzedniego (1994) i Cmentarz w Pradze (2010), także stały się światowymi bestsellerami. Eco pisał także prace naukowe, książki dla dzieci i młodzieży oraz eseje na temat teorii literatury, świata współczesnego, kondycji współczesnych mediów i nauki.