Detale | |||||||||||||||||||||
Data utworzenia |
26 lutego 1997 | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data dezaktywacji |
22 lipca 2002 | ||||||||||||||||||||
Promocja | |||||||||||||||||||||
Inne nazwy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
|
WWE European Championship – nieaktywny tytuł mistrzowski profesjonalnego wrestlingu, stworzony i promowany przez federację World Wrestling Entertainment (poprzednio World Wrestling Federation). W późniejszych latach 90. i początku XXI wieku, trzech wrestlerów posiadało European i WWE Intercontinental Championship w jednym czasie[1][2], wskutek czego byli określani jako posiadacze "Eurocontinental Championship"[3].
Wprowadzony w 1997 jako "WWF European Championship", tytuł był zawieszony na trzy miesiące w 1999, kiedy to ówczesny mistrz Shane McMahon "odszedł na emeryturę jako niepokonany właściciel mistrzostwa". Tytuł został ostatecznie zunifikowany z WWE Intercontinental Championship w lipcu 2002 przez Roba Van Dama. Pomimo nazwy, tylko dwóch wrestlerów z Europy posiadało owo mistrzostwo, a byli to The British Bulldog (inauguracyjny mistrz) i William Regal. Był on jednym z ważnych tytułów mistrzowskich podczas tzw. Attitude Ery, gdzie posiadali go m.in. Shawn Michaels, Triple H, Chris Jericho, Owen Hart, Eddie Guerrero i inni[1]. Tytuł broniono tylko raz w walce wieczoru na gali One Night Only w 1997.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie eurocontinental