Klasztor syryjski (Dajr as-Surjani) w Wadi an-Natrun | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Muhafaza | |||
Położenie na mapie Egiptu | |||
30°35′N 30°20′E/30,583333 30,333333 |
Wadi an-Natrun (arab. وادي النطرون, dosł. "Dolina Natronu"; kopt.: Ϣⲓϩⲏⲧ, Shee-Hyt; gr.: Sketis lub Sketes) – położona pomiędzy Aleksandrią a Kairem kraina w prowincji gubernatorskiej Al-Buhajra w północnym Egipcie, a także miasto wchodzące w jej skład.
Arabskie słowo wadi (ued) zasadniczo oznacza dolinę. Prawdopodobnym powodem[1] nadania takiej nazwy był fakt, że owa płaska kraina jest otoczona 10 jeziorami. Zbiorniki te są zasilane wodą pochodzącą z opadów deszczu podczas burz pustynnych. Z kolei natrun jest arabskim określeniem sody naturalnej. Okolica, a szczególnie dwa spośród wspomnianych jezior Bouhaïret el-Gounfadiya i Bouhaïret el-Hamra[2], obfituje w ogromne złoża węglanów sodu i soli, które przed wiekami były używane przez starożytnych Egipcjan do mumifikacji ciał zmarłych.
W literaturze chrześcijańskiej kraina ta występuje pod nazwą pustynia nitryjska. To właśnie tutaj, w klasztorze św. Marii Deipara - jednym z tutejszych licznych klasztorów odnaleziono w 1838 roku palimpsest tzw. Kodeksu Nitryjskiego, zawierającego między innymi Ewangelię św. Łukasza. Grecka nazwa Sketis lub Sketes przetrwała w formie skit jako określenie odosobnionej budowli, pustelni.