Wawel, widok z mostu Dębnickiego. | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość |
228 m n.p.m. |
Wybitność |
30 m |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie Krakowa | |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie | |
50°03′14″N 19°56′05″E/50,053889 19,934722 |
nr rej. A-7 katedra z 28 marca 1931 zamek z 20 lutego 1933 stoki wzgórza z 24 lutego 1933[1] | |
Wawel, dziedziniec zewnętrzny | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Wysokość całkowita |
ok. 228 m n.p.m. m |
Wawel – wzgórze na Pomoście Krakowskim, w Krakowie w dzielnicy I Stare Miasto, na lewym brzegu Wisły. Do roku 1954 Wzgórze stanowiło odrębną dzielnicę miasta, była to dzielnica II Zamek.
Wawel ma charakter zrębu tektonicznego, który powstał w miocenie i zbudowany jest z liczących 161–155 mln lat górnojurajskich wapieni wieku oksfordzkiego. Wzgórze wznosi się na wysokość ok. 228 m n.p.m.
Na wzgórzu znajdują się dwa zabytkowe zespoły budowlane[2]:
W 1978 Wawel wraz ze Starym Miastem, Kazimierzem i Stradomiem został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, w 1994 razem ze Starym Miastem, Stradomiem, Kazimierzem, Podgórzem, Nowym Światem i Piaskiem został uznany za pomnik historii[3].
Częścią tego kompleksu są także fortyfikacje Wawelu. Odnalezione zostały relikty innych budowli, pochodzących z różnych epok.