Whidbey

Whidbey

Whidbey Island

Latarnia morska Admiralty Head Light na zachodnim wybrzeżu wyspy
Kontynent	Ameryka Północna
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Waszyngton
Akwen	Salish Sea (Puget Sound, Cieśnina Juana de Fuca)
Powierzchnia	438 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	62 845
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Whidbey
Położenie na mapie Waszyngtonu Whidbey
48°09′37,3482″N 122°35′49,5820″W/48,160375 -122,597106
Mapa wyspy Whidbey
Multimedia w Wikimedia Commons

Whidbey (ang. Whidbey Island) – wyspa w Stanach Zjednoczonych, w północno-zachodniej części stanu Waszyngton, w hrabstwie Island^[1]. Wyspa położona jest na morzu Salish, otoczona przez zatokę Puget Sound (na południu i wschodzie) oraz Cieśninę Juana de Fuca (na zachodzie)^[2][3].

Wyspa o urozmaiconej linii brzegowej i podłużnym kształcie^[3], rozciąga się południkowo na długości około 60 km^[2]. Jest to największa pod względem powierzchni wyspa stanu Waszyngton, a czwarta w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych, licząca 438 km²^[4].

Wyspa zamieszkana jest przez 62 845 osób (2010). Główne miasta na wyspie to Oak Harbor, Coupeville i Langley^[2]. Na wyspie znajduje się baza lotnictwa morskiego Naval Air Station Whidbey Island^[5]. Gospodarka wyspy opiera się w dużej mierze na turystyce i rolnictwie^[4].

Most Deception Pass Bridge, otwarty w 1935 roku, łączy północny kraniec Whidbey z sąsiednią wyspą Fidalgo, która z kolei ma połączenie drogowe ze stałym lądem. Dostęp na wyspę umożliwiają także połączenia promowe Coupeville – Port Townsend oraz Clinton – Mukilteo^[5].

Nazwa wyspy upamiętnia Josepha Whidbeya, uczestnika wyprawy pod przewodnictwem George’a Vancouvera, który badał te okolice w 1792 roku^[2].