William Swainson

William Swainson (ur. 8 października 1789 w Londynie; zm. 6 grudnia 1855 w Fern Grove, posiadłości w dolinie rzeki Hutt (Nowa Zelandia)) – angielski ornitolog, zoolog i artysta.

Swainson zainteresował się przyrodą, studiując zbiory muszli i owadów swojego ojca. Po zaciągnięciu do brytyjskiego wojska ekspedycyjnego w 1806, znalazł się na Malcie i Sycylii, gdzie mógł studiować tamtejszą florę i faunę. W 1815 ze względów zdrowotnych powrócił do Anglii. Rok później został zaproszony do Linnean Society of London (Stowarzyszenia Linneusza), najstarszego istniejącego stowarzyszenia naukowego w dziedzinie przyrody. Następnie wyruszył w podróż do Brazylii, gdzie poświęcił czas badaniom tamtejszych zwierząt. W 1818 wrócił do Anglii wraz ze zbiorem obejmującym ponad 20 000 owadów, 1 200 roślin, 760 ptaków, jak i szkice 120 ryb. Jego przyjaciel William Elford Leach, który był dyrektorem oddziału zoologii Muzeum Brytyjskiego, zachwycił się talentem artystycznym Swainsona i zachęcił go do używania litografii w celu zilustrowania książki Zoological Illustrations (1820-23). W 1820 William Swainson został członkiem Royal Society^[1].

W kolejnych latach Swainson napisał wiele książek, z których najbardziej wpływową była druga część Fauna Boreali-Americana (1831), którą wydał wraz z Johnem Richardsonem. Jako zwolennik systemu Quinarian w klasyfikacji biologicznej, którą stosował w swojej klasyfikacji ptaków, a która wkrótce okazała się naukowo bezpodstawną, stracił wkrótce reputację w kręgach zoologów^[2].

W 1841 wyemigrował do Nowej Zelandii, aby zostać farmerem, jednak nie powiodło mu się ze względu na konflikt między tubylczymi Maorysami a brytyjskimi osadnikami zwany Hutt Valley Campaign (Kampanią w Dolinie Hutt). Maorysi rościli sobie prawo do ziemi jego posiadłości, którą nabył od New Zealand Company. W 1851 popłynął do Australii, gdzie przejął pozycję eksperta od botaniki w administracji stanu Wiktoria. Jednak i ta praca nie przyniosła mu sukcesu, gdyż brakowało mu wiedzy o botanice. Wrócił więc w 1855 do Nowej Zelandii, gdzie wkrótce potem zmarł w swojej posiadłości^[3].