Wodomierz – przyrząd służący do pomiaru objętości przepływającej przewodem wodociągowym wody[1].
Jednostką miary stosowaną w wodomierzach jest m³ (metr sześcienny) lub (galon).
Wodomierz pozwala określić zużycie wody przez odbiorcę, dzięki czemu jest możliwe ustalenie opłaty innej niż ryczałtowa. Wszystkie wodomierze posiadają tak zwany próg rozruchu, poniżej którego nie dokonują pomiaru wody, która przez nie przepływa.
Wodomierze można podzielić na:
Wodomierze często są też dzielone ze względu na klasę metrologiczną (dokładność): od najgorszej „A” do najlepszej „D”.
Według dyrektywy unijnej (MID) od 2015 roku klasy metrologiczne zostały zastąpione współczynnikiem R. Współczynnik R jest to stosunek przepływu Q3 do Q1.
MID – Definicje:
„Stare” klasy dokładności zniknęły i zastąpione zostały przez współczynnik R. Jednak ślad po „starych” klasach pozostanie w postaci R = 160 (Klasa C), R = 80 (Klasa B), R = 40 (Klasa A). Niektórzy Producenci korzystając z braku ściśle ustalonych odpowiedników klas metrologicznych mogą wprowadzać klientów w błąd. Dzieje się tak np. w sytuacji, gdy Producent wodomierza o przepływie Q3 = 1,0 m³/h i współczynniku R = 80, deklaruje, iż jest to odpowiednik klasy metrologicznej B.
Do tej pory, aby wodomierzowi o przepływie Qn = 1,0 m³/h została przypisana klasa metrologiczna B, Qmin takiego urządzenia musiało wynosić 20 l/h (zgodnie z relacją = 50).
W przypadku wodomierza o R = 40, Q1 (Qmin) wyniesie 25 l/h, co oznacza, że wodomierz taki zacznie wskazywać zużycie wody zgodnie z dopuszczalnym błędem granicznym dopiero przy strumieniu objętości większym o 5 l/h.
Charakterystyki klas metrologicznych C, B, A oddają jedynie wodomierze ze współczynnikiem R, odpowiednio: 160, 50, 25, pozostałe wartości R traktować można, jako wyznaczniki bardziej lub mniej precyzyjnych wodomierzy, kierując się zasadą: im większa wartość współczynnika R, tym bardziej dokładny pomiar i wyższa klasa metrologiczna.