Wojciech Fortuna

Wojciech Fortuna

Wojciech Fortuna (2011)
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1952 Zakopane
Klub	Wisła-Gwardia Zakopane (1962–1977), WKS Zakopane (1977–1979)
Wzrost	165 cm[1]
Rekord życiowy	132,0 m na Velikance w Planicy (1972)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie złoto Sapporo 1972 skoki narciarskie (duża skocznia) Mistrzostwa świata złoto Sapporo 1972 duża skocznia
Inne nagrody
Puchar Beskidów 2. miejsce 1975 Plebiscyt „Przeglądu Sportowego” 3. miejsce 1972
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Wojciech Fortuna (ur. 6 sierpnia 1952 w Zakopanem) – polski skoczek narciarski, zawodnik Wisły-Gwardii Zakopane, mistrz olimpijski i automatycznie mistrz świata z Sapporo, trzykrotny medalista mistrzostw Polski (raz złoty i dwukrotnie brązowy). Czterokrotny uczestnik Turnieju Czterech Skoczni – najlepsze miejsce w jego klasyfikacji zajął podczas XXI edycji, kiedy to uplasował się na osiemnastym miejscu^[3]. W reprezentacji Polski występował w latach 1969–1979. Karierę sportową zakończył w 1979.

Jego rekord życiowy wynosi 132 m; ustanowił go na Velikance w Planicy w 1972.

Jest synem pielęgniarki Barbary (1917–2000) pochodzącej z Warszawy (do Zakopanego przeniosła się po powstaniu; jej ojciec, kapitan Wojska Polskiego Wacław Krzemiński, zginął w Miednoje, zabity przez NKWD^[4]) i urodzonego w Przemyślu Mieczysława (1920–1977), pracującego jako zastępca dyrektora zakopiańskiego szpitala; potem jako kierownik spółdzielni Ochrony Mienia^[5]. Brat Cecylii i Adriana (zm. 2018^[6]), który także był skoczkiem, lecz przestał trenować po złamaniu nogi^[2]. Absolwent zakopiańskiej zasadniczej szkoły zawodowej, którą ukończył w 1971, kształcąc się na elektryka samochodowego^[1].

Autor książek Prawda o Sapporo (1993) i Szczęście w powietrzu (2000)^[1], które ukazały się w Stanach Zjednoczonych^[7]. W trakcie całej swojej kariery trzykrotnie doznał wstrząśnienia mózgu, dwukrotnie złamał rękę i raz nogę; miał też poważną kontuzję kolana i kręgosłupa^[8].