Wojna Jom Kipur

Wojna Jom Kipur

konflikt izraelsko-arabski
Egipskie wojska przejeżdżają przez Kanał Sueski, 7 października 1973
Czas	6–26 października 1973
Miejsce	brzeg Kanału Sueskiego, Wzgórza Golan i okoliczne regiony (Bliski Wschód)
Przyczyna	konflikt izraelsko-arabski
Wynik	militarne zwycięstwo Izraela, zawieszenie broni oparte na rezolucji ONZ nr 338
Strony konfliktu
Izrael Wsparcie:  USA  Egipt  Syria  Irak  Jordania  Maroko  Libia  Arabia Saudyjska  Tunezja  Sudan  Kuwejt  Pakistan Wsparcie:  ZSRR  Korea Północna[1][2]
Dowódcy
Mosze Dajan Dawid Elazar Ariel Szaron Szemu’el Gonen Benny Peled Jisra’el Tal Rechawam Ze’ewi Aharon Jariw Jicchak Hofi Refa’el Etan Awraham Adan Awigdor Ben-Gal Sad asz-Szazili Ahmad Ismail Ali Husni Mubarak Muhammad Ali Fahmi Anwar as-Sadat Muhammad Abd al-Ghani al-Dżamasi Abd al-Munim Wasil Abd al-Minam Chalil Abu Zikri Mustafa Tlas
Siły
Siły Obronne Izraela: 415 000 ludzi, 561 samolotów, 1500 czołgów, 945 dział artylerii 300 000 ludzi, 690 samolotów, 2400 czołgów, 1120 dział, 60 000 ludzi, 350 samolotów, 1400 czołgów, 600 dział, 20 000 ludzi, 73 samoloty, 310 czołgów, 54 działa
Straty
2656 zabitych, 7250 rannych, 1000 czołgów, 102 samoloty 8528 zabitych, 19 540 rannych, 2250 czołgów, 432 samoloty
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojna Jom Kipur^[3][4], wojna Jom Kippur – wojna Izraela z koalicją Egiptu i Syrii w 1973 roku (znana także jako wojna październikowa lub wojna ramadanowa; hebr. יום הכיפורים, Milchemet Jom ha-Kipurim, arab. حرب أكتوبر, Harb oktubar - wojna październikowa ), trwająca od 6 do 26 października. Wojna rozpoczęła się w dniu żydowskiego święta Jom Kipur od zaskakującego uderzenia połączonych sił Egiptu i Syrii. Najechały one półwysep Synaj i Wzgórza Golan, które pozostawały pod kontrolą Izraela od czasu wojny sześciodniowej w 1967 roku.

Egipcjanie i Syryjczycy posuwali się naprzód przez pierwsze 2–3 dni, później jednak szala przechyliła się na korzyść Izraela. Syryjczycy zostali wyparci z całego terytorium Wzgórz Golan. Na Synaju Izraelczycy uderzyli w przerwę pomiędzy dwiema armiami, które przekroczyły Kanał Sueski (dawną linię przerwania ognia). W wyniku tego egipska Trzecia Armia została odcięta. Manewr ten zmusił Egipt do przyjęcia warunków zawieszenia broni.