Wojna krymska
Oblężenie Sewastopola
|
Czas
|
16 października 1853 – 30 marca 1856
|
Miejsce
|
Półwysep Krymski, Bałkany, Morze Czarne, Morze Białe, Morze Bałtyckie i Ocean Spokojny
|
Przyczyna
|
wkroczenie wojsk rosyjskich do tureckich księstw naddunajskich: Mołdawii i Wołoszczyzny
|
Wynik
|
zwycięstwo Imperium Osmańskiego, Wielkiej Brytanii, Francji i Sardynii
|
Strony konfliktu
|
|
Dowódcy
|
|
Siły
|
ok. 300 tys. Francuzów, ok. 250 tys. Brytyjczyków, ok. 165 tys. Turków, ok. 10 tys. Sardyńczyków
|
ok. 700 tys. Rosjan[1] ok. 4 tys. Bułgarów, 2 tys. Czarnogórców, ok. 1 tys. Greków
|
|
Straty
|
Zabici, zaginieni i ofiary chorób: ok. 95 tys. Francuzów, ok. 45 tys. Turków, ok. 22 tys. Brytyjczyków, ok. 2,2 tys. Sardyńczyków
|
Zabici, zaginieni, ofiary chorób i ranni: ok. 522 tys.[2][3] z czego zabici 60 tys.[4] – 110 tys.[5][6]
|
|
brak współrzędnych
|
|
Wojna krymska – wojna między Imperium Rosyjskim a Imperium Osmańskim i jego sprzymierzeńcami, tj. Wielką Brytanią, Francją i Królestwem Sardynii, toczona w latach 1853–1856.
Wojnę wywołała rosyjska ekspansja, a Rosja przegrała ją w wyniku starcia się ze sprawnymi i dobrze wyposażonymi technicznie armiami państw zachodnich oraz w wyniku wewnętrznej korupcji i kradzieży w administracji cywilnej i wojskowej. Dodatkowo broniący się na Krymie Rosjanie ponieśli większe straty w ludziach od atakujących, co dowiodło dużych dysproporcji w umiejętności organizacji działań wojennych. Był to pierwszy konflikt zbrojny mocarstw europejskich od czasów napoleońskich. Łącznie poległo i zmarło z powodu ran 500 tysięcy żołnierzy[7]. Mocarstwa zachodnie osiągnęły czasowe zahamowanie rosyjskiej ekspansji w kierunku Bałkanów oraz zapobiegły upadkowi Imperium Osmańskiego, który nastąpił dopiero w następnym stuleciu. Konflikt ten był przełomowy w historii wojen: po raz pierwszy tak wielki wpływ na pole walki miały nauka i technika[8].
- ↑ Военная Энциклопедия, М., Воениздат 1999, Tom 4, s. 315.
- ↑ Военная Энциклопедия, М., Воениздат 1999, Tom 4, s. 317.
- ↑ The Osprey Companion to Military History, R Cowley and G Parker (eds.), Osprey Publishing, 1996, ISBN 1-85532-663-9, s. 116.
- ↑ Royle. The Books „Crimea” and The Great crimean war”.
- ↑ John Sweetman, Crimean War, Essential Histories 2, Osprey Publishing, 2001, ISBN 1-84176-186-9, p.89.
- ↑ Clive Pointing, The Crimean War: The Truth Behind the Myth, Chatto & Windus, London, 2004, ISBN 0-7011-7390-4, s. 344.
- ↑ Andrzej Chwalba Historia powszechna. Wiek XIX, wyd. 2009 r., s. 337–339.
- ↑ Historia sztuki wojennej. Od starożytności do czasów współczesnych, pod redakcją Geoffreya Parkera, wyd. 2008, s. 243–245.