Wojna o Falklandy

Wojna o Falklandy

Mapa pokazujące ruchy brytyjskich zespołów morskich, mających za zadanie odbicie Falklandów i innych wysp na południowym Atlantyku
Czas	2 kwietnia – 14 czerwca 1982
Miejsce	Falklandy, Georgia Południowa i Sandwich Południowy
Terytorium	sporne pomiędzy Wielką Brytanią i Argentyną
Przyczyna	zajęcie Falklandów przez siły argentyńskie
Wynik	zwycięstwo Wielkiej Brytanii; status quo ante bellum w Georgii Południowej i Falklandach; załamanie się argentyńskiej junty wojskowej
Strony konfliktu
Wielka Brytania  Argentyna
Dowódcy
sir John Fieldhouse John „Sandy” Woodward Jeremy Moore Julian Thompson Michael Clapp Jorge Anaya Basilio Lami Dozo Juan Lombardo Ernesto Crespo Mario Menéndez Carlos Busser
Straty
Lądowe: 258 zabitych 775 rannych 115 wziętych do niewoli Morskie: 2 niszczyciele 2 fregaty 1 transportowiec 1 okręt desantowy 1 kontenerowiec Powietrzne: 10 myśliwców 24 śmigłowce Lądowe: 649 zabitych 1068 rannych 11 313 wziętych do niewoli Morskie: 1 lekki krążownik 1 okręt podwodny 2 patrolowce 4 transportowce 1 jednostka zwiadowcza – kuter rybacki Powietrzne: 35 myśliwców 2 bombowce 4 transportowce 25 samolotów przeciwpartyzanckich 9 uzbrojonych samolotów szkolnych 25 śmigłowców
Położenie na mapie Ameryki Południowej miejsce bitwy
51°45′S 59°00′W/-51,750000 -59,000000
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojna o Falklandy lub wojna o Malwiny (hiszp. Guerra de las Malvinas/Guerra del Atlántico Sur, ang. Falklands War lub Falklands Conflict/Crisis) – konflikt zbrojny pomiędzy Argentyną i Wielką Brytanią, do którego doszło w kwietniu 1982 roku. Wyspy na południowym Atlantyku, należące do Wielkiej Brytanii, zostały zaatakowane przez wojska argentyńskie. Konflikt trwał do czerwca 1982. W wyniku wojny Falklandy pozostały we władaniu Wielkiej Brytanii, a rządząca Argentyną junta wojskowa upadła i wprowadzono tam demokrację.