Wojna stuletnia

Wojna stuletnia
Ilustracja
Joanna d’Arc podczas oblężenia Orleanu
Czas

1337–1453

Miejsce

zachodnia część Europy

Terytorium

pierwotnie Francja i Niderlandy

Przyczyna

spór dynastyczny i wzajemna ingerencja w sprawy wewnętrzne

Wynik

Francja przejęła kontrolę nad kontynentalnymi posiadłościami Anglii (oprócz Calais).

Strony konfliktu
Francja
Kastylia
Szkocja
Genua
Majorka
Czechy
Aragonia
Bretania
Anglia
Burgundia
Bretania
Portugalia
Nawarra
Flandria
Hainaut
Akwitania
Luksemburg
Święte Cesarstwo Rzymskie
brak współrzędnych

Wojna stuletnia – nazwa nadana przez XIX-wiecznych historyków serii konfliktów zbrojnych, które toczyły się przez 116 lat (z przerwami) w XIV i XV wieku między Anglią a Francją.

Podstawową przyczyną konfliktu był spór feudalny wokół statusu króla angielskiego wobec francuskiego w kontekście posiadania przez tego pierwszego lenn w Gujennie, narastający od traktatu paryskiego z 1259, który na pewien czas uregulował owe stosunki. Drugą przyczyną, która nabrała znaczenia jednak dopiero w późniejszej fazie wojny, był konflikt sukcesyjny, powstały po śmierci w 1328 ostatniego z najstarszej linii Kapetyngów Karola IV. Do tronu po zmarłym władcy zgłosiło roszczenia trzech pretendentów: dwaj bratankowie Filipa Pięknego i jego wnuk ze strony córki Izabeli, król Anglii Edward III.

Biorąc pod uwagę długość i złożoność wojny stuletniej, można uznać, że była to pierwsza wojna ogólnoeuropejska. Choć w walkach brały udział głównie oddziały francuskie i angielskie, każda ze stron szukała sojuszników. Walki toczyły się na licznych frontach, nie tylko we Francji i Anglii, ale również w Hiszpanii, Niderlandach i Szkocji.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in