Back Perm-Trias-uitwissing Afrikaans Extinción masiva d'o Permico-Triasico AN انقراض البرمي-الثلاثي Arabic Estinción masiva del Pérmico-Triásicu AST Масово измиране перм – триас Bulgarian Extinció del Permià-Triàsic Catalan Permské vymírání Czech Perm-Trias-udslettelsen Danish Perm-Trias-Grenze German Permian–Triassic extinction event English
Wymieranie permskie – masowe wymieranie gatunków pod koniec permu[1], ok. 245–252 mln lat temu, określane czasem mianem „matki wielkich wymierań”. W ciągu ostatnich milionów lat permu wymarło ok. 90–95% gatunków organizmów morskich (m.in. koralowce czteropromienne oraz trylobity), przeszło 60% rodzin gadów i płazów i 30% rzędów owadów. Wymarły w tym czasie również drzewiaste widłaki, skrzypy i paprocie.
W wyniku tego zdarzenia wymarło o wiele więcej gatunków roślin i zwierząt niż w czasie o wiele bardziej znanego wymierania kredowego[2].
W wyniku wymierania permskiego pojawiło się wiele nowych linii ewolucyjnych.
W wyniku zdarzenia na pograniczu permu i triasu zagładzie uległo wiele ekosystemów, zarówno morskich (rafy), jak i lądowych oraz wielka bioróżnorodność[2].
Samo wymieranie stało się punktem przełomowym między dwiema erami paleozoiczną i mezozoiczną.
Bardzo ważnym dowodem wymierania późnopermskiego jest luka biokrzemionkowa przedzielona czarnymi łupkami.
- ↑ S.I. Volozhin, [Cryptorchism], „Fel'dsher I Akusherka”, 40 (10), 1975, s. 23–26, ISSN 0014-9772, PMID: 252 [dostęp 2020-01-26].
- ↑ a b Michael J. Benton: Gdy życie prawie wymarło. Tajemnica największego masowego wymierania w dziejach Ziemi, Prószyński Media Sp. z o.o., Warszawa 2017, s. 155, ISBN 978-83-8097-074-8.