Wysoczyzna Polanowska

Wysoczyzna Polanowska

Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Nizina Środkowoeuropejska
Podprowincja	Pojezierza Południowobałtyckie
Makroregion	Pojezierze Zachodniopomorskie
Mezoregion	Wysoczyzna Polanowska
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska woj. zachodniopomorskie, woj. pomorskie

Wysoczyzna Polanowska (314.46) – mezoregion w obrębie Pojezierza Zachodniopomorskiego, stanowiący wewnętrzną część morenowego pasma pojeziernego^[1]. Jest obszarem przejściowym między nisko położonymi terenami równinnymi Pobrzeża Koszalińskiego a wyższymi partiami ciągu wzniesień moren czołowych Pojezierza Bytowskiego^[2]. Zajmuje powierzchnię około 1700 km²^[1]. Na zachodzie przechodzi w Równinę Białogardzką i Pojezierze Drawskie, na północy w Równinę Słupską i Wysoczyznę Damnicką, na wschodzie w Pojezierze Kaszubskie, na południu w Pojezierze Bytowskie^[3]. Według Tomasza Larczyńskiego najwyższym wzniesieniem jest Świerczogóra (191 m n.p.m.) w obrębie Rzeczyca Wielka^[4]. W alternatywnej propozycji podziału fizycznogeograficznego autorstwa Józefa Sylwestrzaka takiego mezoregionu się nie wyróżnia, a większość terenów Wysoczyzny Polanowskiej należy do szeroko pojmowanego Pojezierza Bytowskiego^[5].

Wysoczyznę Polanowską, podobnie jak inne mezoregiony Pojezierza Zachodniopomorskiego, cechuje pojezierny charakter krajobrazu. Główne formy ukształtowania terenu związane są z cofaniem się ostatniego zlodowacenia podczas fazy pomorskiej^[6]. Lądolód, cofając się, zostawił przyniesiony z północy materiał skalny – żwiry, piaski, gliny, głazy^[7].