Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych

Franciszkanie

Dewiza: Pax et Bonum / Pokój i Dobro
Pełna nazwa	Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych
Nazwa łacińska	Ordo Fratrum Minorum Conventualium
Skrót zakonny	OFMConv.
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Założyciel	św. Franciszek z Asyżu
Data założenia	1209
Data zatwierdzenia	1517 wyodrębnienie
Przełożony	Carlos Alberto Trovarelli
Liczba członków	4 408 (2008)[1]
Strona internetowa

Zobacz multimedia związane z tematem: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych

Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych (łac. Ordo Fratrum Minorum Conventualium, siglum: OFMConv, pot. franciszkanie, franciszkanie konwentualni, franciszkanie czarni) – katolicka wspólnota zakonna z grupy zakonów żebrzących, z rodziny franciszkańskiej, założona w 1209 przez św. Franciszka z Asyżu. Liczy ponad 4 tys. braci, z których 1/4 stanowią Polacy. Do wspólnoty należą na równych prawach zarówno kapłani, jak i bracia laicy. Kościół zalicza Braci Mniejszych Konwentualnych do instytutów kleryckich.

Zakon ten dzieli pochodzenie od św. Franciszka i Regułę z dwoma innymi: Zakonem Braci Mniejszych, zwanych w Polsce potocznie: franciszkanami, franciszkanami brązowymi, bernardynami, reformatami oraz Zakonem Braci Mniejszych Kapucynów, zwanych krótko kapucynami. Prócz nich istnieją mniejsze instytuty zakonne opierające się o Regułę św. Franciszka. Do nich wszystkich odnosi się nazwa: I Zakon franciszkański.

Zakon posiada wiele potocznych nazw. W Polsce do nazwy franciszkanie dodaje się czasem przymiotnik: konwentualni, albo czarni. W krajach angielskojęzycznych funkcjonuje nazwa greyfriars (szarzy bracia), w Niemczech: die Minoriten (minoryci).