miasto i gmina | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Prawa miejskie |
1 lipca 1915 | ||
Prezydent | |||
Powierzchnia |
85,3[1] km² | ||
Wysokość |
300–400 m n.p.m. | ||
Populacja (2022) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Strefa numeracyjna |
32 | ||
Kod pocztowy |
42-400 do 42-431 | ||
Tablice rejestracyjne |
SZA | ||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa śląskiego | |||
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego | |||
50°29′15″N 19°24′59″E/50,487500 19,416389 | |||
TERC (TERYT) |
2416021 | ||
SIMC |
0945491 | ||
Hasło promocyjne: Miasto dobrych połączeń | |||
Urząd miejski ul. Leśna 242-400 Zawiercie | |||
Strona internetowa | |||
BIP |
Zawiercie – miasto w Polsce położone w województwie śląskim, siedziba powiatu zawierciańskiego. Miasto, leżące na terenie historycznej Małopolski, w Zagłębiu Dąbrowskim[3].
Zawiercie położone jest w środkowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej u źródeł Warty (które znajduje się w dzielnicy Kromołów) oraz Czarnej Przemszy (w dzielnicy Bzów). Rzeki płyną początkowo jedną doliną, a następnie, rozdzielone przez Kuestę Jurajską, zamieniają się w dopływy odpowiednio Odry i Wisły. Miasto leży zatem w dorzeczu dwóch głównych rzek Polski jednocześnie.
W Zawierciu znajdują się zakłady przemysłu ciężkiego (huta żelaza) i odlewniczego (odlewnia żeliwa) oraz do niedawna przemysłu włókienniczego i szklarskiego (huta szkła produkująca szkło kryształowe).
Pod Zawierciem znajdują się pokłady rud ołowiu, cynku i srebra, a także pewne ilości uranu, które nie są eksploatowane. Kiedyś wydobywano także rudy żelaza i węgiel brunatny[4].
Zawiercie słynie jako „brama Jury”, jako że stanowi punkt wyjścia dla wielu szlaków turystycznych na centralną część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.