Pierwotna zachodnia granica ziemi drohickiej biegła do połowy XIV wieku od ujścia Nurca do Bugu rzekami Nurcem, Mienią, Lizą i Gręską[1].
W drugiej połowie XVI wieku ziemia drohicka obejmowała obszar 3 550 km kwadratowych na którym znajdowało się 651 miejscowości (i osad), w tym: 9 miast, 641 wsi oraz 1 osada młyńska (Przekop). Spośród 9 miast tylko jedno - Drohiczyn - było własnością królewską, pozostałe 8 to własność szlachecka: Ciechanowiec, Miedzna (Międzylesie), Mokobody (Mąkobody), Mordy, Siemiatycze, Sokołów Podlaski (Sokołów), Węgrów i Wysokie Mazowieckie (Wysokie). Szacuje się, że najludniejsze miasta to Drohiczyn i Ciechanowiec (oba po ok. 2 000 mieszkańców), najmniej mieszkańców liczyły Miedzna (ok. 600 osób) i Mokobody (ok. 300 osób). Struktura własnościowa przedstawiała się następująco: 638 osad było własnością szlachecką, 4 - królewską, 7 - duchowną, a pozostałe 2 stanowiły własność mieszaną: szlachecko-duchowną i królewsko-szlachecką. Struktura własności ziemi wyglądała następująco (dane we włókach): własność królewska (w tym "włóki miejskie") to 204 włóki, duchowna to 91,25, wielka własność szlachecka - 1 610,75, średnia własność szlachecka - 155, drobna własność szlachecka - 201,75 oraz szlachta bezkmieca - 3 389,8 włók; łączna wielkość ziemi uprawnej w ziemi drohickiej wynosiła 5 652,55 włók. W ziemi drohickiej funkcjonowały 3 zamki: w Drohiczynie, Ciechanowcu i Miedznej[2].
Starostowie drohiccy
(data przy nazwisku oznacza wzmiankę o piastowaniu stanowiska)[3]
↑Województwo podlaskie w drugiej połowie XVI wieku, pod red. M. Gochny, B. Szadego, cz. II: Komentarz, indeksy (Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku, pod red. H. Rutkowskiego, M. Słonia, t. 8), Warszawa 2021, s. 153, 155, 160, 164, 171 [1] oraz Ziemie polskie Korony w drugiej połowie XVI wieku. Wydanie zbiorcze, pod red. M. Słonia, cz. II: Komentarz, indeksy (Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku. Wydanie zbiorcze serii, pod red. H. Rutkowskiego i M. Słonia), Warszawa 2021, s. 857, 859, 864, 1083, 1090. [2] zob. także: Ziemie polskie Korony w XVI w. Przestrzenna baza danych - strona Atlas Fontium [3]
↑DorotaD.MichalukDorotaD., Ziemia mielnicka województwa podlaskiego w XVI-XVII wieku, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2002, ISBN 83-231-1248-7, OCLC830345818. Brak numerów stron w książce