| ziemia | |||
| 1366–1772 | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Siedziba | |||
| Data powstania |
1366 | ||
| Powierzchnia |
557 km²[a] | ||
| Populacja (1565) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
138 os./km²[b] | ||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||
| Liczba powiatów |
1 | ||
| Liczba przedstawicieli w parlamencie | |||
| Liczba senatorów |
1 | ||
Położenie na mapie – Ziemia sanocka i inne krainy historyczne Polski na tle współczesnych granic administracyjnych
| |||
Ziemia sanocka (łac. Terra et Districtus Sanociensis) – jedna z większych ziem I Rzeczypospolitej, jednostka ta funkcjonowała w okresie od XIV do XVIII wieku. W jej skład wchodziły późniejsze powiaty: sanocki, brzozowski, leski oraz część powiatów turczańskiego, krośnieńskiego i rzeszowskiego. Ziemia sanocka była częścią województwa ruskiego, w skład którego wchodziły jeszcze ziemia lwowska, ziemia przemyska, ziemia żydaczowska oraz ziemia chełmska i ziemia halicka. Stolicą województwa był Lwów.
Obejmowała południowo-zachodnią część województwa ruskiego w dorzeczu górnego i środkowego Sanu, od jego źródeł po Dubiecko, oraz w dorzeczu górnego Wisłoka. Od północy i wschodu graniczyła ziemia sanocka z ziemią przemyską, od zachodu z województwem krakowskim (powiat biecki), i sandomierskim (powiat pilzneński). Koło Krosna schodziły się wówczas granice trzech województw I Rzeczypospolitej. W roku 1665 ziemia sanocka liczyła 371 wsi i 12 miast i miasteczek.
Sejmiki generalne województwa ruskiego odbywały się w Sądowej Wiszni. Na zamku sanockim znajdował się również Sąd Wyższy Prawa Niemieckiego dla całej ziemi sanockiej (1425–1553). Pierwsze cztery ziemie weszły w 1772 roku w skład Królestwa Galicji i Lodomerii.
<ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>