Zwyrodnienie (łac. degeneratio) – skutek zaburzonej przemiany materii polegający na gromadzeniu się w komórkach lub w macierzy pozakomórkowej substancji, które normalnie w nich nie występują lub których ilość jest znacznie mniejsza. Jest to zaburzenie jakościowe prowadzące do upośledzenia czynności narządów.
Zwyrodnienie zaliczane jest w patomorfologii do zmian wstecznych.
Typy zwyrodnień:
- zwyrodnienia na tle nadmiernego gromadzenia się wody w komórce:
- zwyrodnienia białkowe:
- zwyrodnienie kropelkowo-szkliste
- zwyrodnienie szkliste – (łac. degeneratio hyalinea)
- zwyrodnienie włóknikowate – (łac. fibrinoidea)
- skrobiawica (amyloidoza)
- zmiany rogowe:
- Nadmierne rogowacenie (hyperkeratosis):
- Nagniotek (clavus) = odcisk – na powierzchni i w obrębie skóry (w formie klina)
- Modzel (thyloma) – kopułowate zgrubienie naskórka
- Róg skórny (cornu cutaneum) – stożkowaty kształt
- Rybia łuska (ichtiosis)
- Rogowacenie ciemne (acantosis nigrica) – u chorych na raka – ciemna skóra, rozrosłe brodawki, gruba warstwa rogowa
- Rogowacenie w niewłaściwym miejscu (keratinisatio heterotopica):
- Rogowacenie białe (leukoplakia) – dotyczy nabłonka nierogowaciejącego (jama ustna, krtan, przełyk, pochwa)
- Zeskórnienie krtani (pachydermia laryngis) – stan przedrakowy
- Wadliwe rogowacenie (parakeratosis) – niecałkowite (zachowanie jąder komórkowych), np. Łuszczyca
- Rogowacenie pojedynczych komórek warstwy kolczystej naskórka (dyskeratosis)