Arthur Honegger

Arthur Honegger
modernizam • neoklasicizam
Biografske informacije
Rođenje	Oscar-Arthur Honegger 10. ožujka 1892. Le Havre, Francuska
Smrt	27. studenog 1955. Pariz, Francuska
Počivalište	groblje Saint-Vincent Pariz, Francuska
Državljanstvo	francusko švicarsko
Supružnik	Andrée Vaurabourg
Partner	Claire Croiza
Djeca	Pascale Honegger Jean-Claude Hongger
Profesionalne informacije
Obrazovanje	Konzervatorij u Zürichu Konzervatorij u Parizu
Instrumenti	violina
Zanimanje	kompozitor, profesor
Opus
Djelatni period	1916. – 1953.
Mentori	Charles-Marie Widor Vincent d'Indy
Učenici	Yves Ramette
Suradnici	Les Six, Jacques Ibert, Jean Cocteau, Darius Milhaud, Paul Claudel, Max Jacob, René Morax
Karijerna postignuća
profesor kompozicije na École Normale de Musique
Znamenita djela
Pastorale d'été (simfonijska pjesma, 1920.) Le roi David (oratorij, 1921.) Pacific 231 (simfonijski stavak, 1923.) L'Aiglon (opera, 1925.) Simfonija br. 3 ("Symphonie Liturgique") (simfonija, 1946.) Simfonija br. 4 ("Deliciæ Basiliensis") (simfonija, 1946.) Une cantate de Noël (oratorij, 1953.)

Oscar-Arthur Honegger (Le Havre, 10. ožujka 1892. – Pariz, 27. studenog 1955.) je bio švicarsko-francuski kompozitor i jedan od članova skupine Les Six. Honegger se smatra jednim od pionira neoklasicizma, ali i značajnim skladateljem avangarde. Njegovo vjerojatno najizvođenije djelo je Pacific 231, avangardna kompozicija inspirirana zvukom parne lokomotive.

Honegger je rođen u Le Havreu kao dijete švicarskih roditelja, no većinu svog života proveo je u Parizu. Izvorno je upisao glazbenu školu u Le Havreu, gdje uči harmoniju i violinu. Kasnije upisuje konzervatorij u Zürichu, a 1911. se prebacio na konzervatorij u Parizu, gdje su mu mentori bili Charles-Marie Widor i Vincent d'Indy. Kao kompozitor debitira 1916. godine, a 1918. godine komponira balet Le dit des jeux du monde, koji se danas smatra njegovim prvim karakterističnim djelom. Nakon Prvog svjetskog rata, točnije 1920., postaje član grupe Les Six, s kojom surađuje sve do njezina raspada 1923. godine.

Godine 1926. oženio se pijanisticom i studijskom kolegicom Andrée Vaurabourg, ali pod uvjetom da žive razdvojeno, svatko u svom stanu. Živjeli su razdvojeno do kraja Honeggerova života, uz dvije iznimke; prva je bila od 1935. do 1936., kada se Andrée oporavljala od prometne nesreće, a druga je bila 1955. godine, kada se Honegger više nije mogao brinuti sam o sebi. S Andrée je imao jednu kći, Pascale, rođenu 1932. godine. Imao je i vanbračnog sina, Jeana-Claudea, s pjevačicom Claire Croiza.

Popularnost i individualni stil Honegger je etablirao "dramskim psalmom" Le roi David, koji je i danas standardan dio zborskih repertoara. Uslijedili su uspješni simfonijski stavci Pacific 231, inspirirana lokomotivom, te Rugby, koja reflektira Honeggerovu ljubav prema sportu. Međuratni period se pokazao izrazito plodnim za Honeggera. Godine 1927. piše glazbu za Ganceov film Napoléon, glazbu za "dramske oratorije" Jeanne d'Arc au bûcher (1935.) i La danse des morts (1938.), oba na riječi Paula Claudela, a značajna su i ranija djela, oba iz 1921. godine, Pastorale d'été i Danse de la chèvre, s tim da se potonje smatra esencijalnim djelom za flautu. Većina njegove glazbe je ritmična, disonantna i demonstrira veliku slobodu u obradi tonalnosti, uz povremeno pojavljivanje politonalnosti. Surađivao je i s Jacquesom Ibertom i to na operi L'Aiglon (1937.).

Iako je održavao kontakt sa Švicarskom, Honegger se po izbijanju Drugog svjetskog rata nije mogao udaljiti iz Pariza. Pridružio se Pokretu otpora, no nije trpio posljedice nacističkog terora. Dapače, Nijemci su mu, više-manje, omogućili normalan rad, a paralelno je predavao i na École Normale de Musique de Paris, gdje mu je učenik bio Yves Ramette. Ipak, rat ga je prilično deprimirao. Od izbijanja rata pa do smrti napisao je svoje podljednje četiri simfonije koje se danas svrstavaju među najsnažnija simfonijska djela XX. vijeka. Od njih, vjerojatno najpoznatije su druga, koja sadrži trubački solo koji svira Bacha, i treća, podnaslovljena Symphonie Liturgique, a koja svojom strukturom podsjeća na rekvijem, ali i na Brittenovu Sinfonia da Requiem iz 1940. godine. Važna je i njegova četvrta simfonija ("Deliciae Basilienses"), koja svojim lirskim i nostalgičnim stilom ododara od Honeggerova klasičnog ugođaja.

Svoje posljednje djelo, Une cantate de Noël, komponirao je 1953. godine. Nakon ... bolesti, Honegger je umro u svom stanu u Parizu, 27. studenog 1955. godine, od posljedica srčanog udara. Pokopan je na groblju Saint-Vincent.

Izabrana djela

• Orkestralna glazba :

Simfonije :

1930 : H 75 Simfonija br. 1

1941 : H 153 Simfonija br. 2

1946 : H 186 Simfonija br. 3 (Symphonie Liturgique)

1946 : H 191 Simfonija br. 4 ("Deliciae basiliensis")

1950 : H 202 Simfonija br. 5 ("Di tre re")

Simfonijski stavci :

1923 : H 53 Pacific 231 (Simfonijski stavak br. 1)

1928 : H 67 Rugby (Simfonijski stavak br. 2)

1933 : H 83 Simfonijski stavak br. 3

Ostala djela :

1917 : H 16 Le chant de Nigamon

1920 : H 31 Pastorale d'été

1923 : H 47 Chant de joie

1951 : H 204 Monopartita

• Oratoriji :

1921 : H 37 Le roi David

1935 : H 99 Jeanne d'Arc au bûcher

1938 : H 131 La danse des morts

1953 : H 212 Une cantate de Noël

• Opere :

1903 : Philippa (nikada nije izdana ili izvedena)

1904 : Sigismond (izgubljena)

1907 : La Esmeralda, prema Hugovom romanu Notre-Dame de Paris (nedovršena i nikada izdana)

1918 : La mort de sainte Alméenne, libreto napisao Max Jacob (nikada izdana)

1925 : Judith, libreto napisao René Morax

1927 : H 65 Antigone, libtero napisao Jean Cocteau prema Sofoklu

1925 : L'Aiglon, koautor je bio Jacques Ibert, a prema Rostandu

• Operete :

1930 : H Les aventures du roi Pausole

1931 : H La belle de Moudon

1937 : H Les petites cardinal

• Baleti :

1918 : H 19 Le dit des jeux du monde

1921 : H 38 Horace victorieux