Tip komponente | Napajanje |
---|---|
Princip rada | Elektrokemijska reakcija, elektromotorna sila |
Izumitelj | Alessandro Volta |
Prva proizvodnja | 1800. |
Pinovi | plus i minus |
Elektronski simbol | |
Baterija je elektrohemijski uređaj u kome je uskladištena hemijska energija (u vidu potencijalne energije), koja se može pretvoriti u električnu energiju kada se krajevi baterije, elektrode, spoje provodnikom. Baterija je uređaj koji se sastoji od jedne ili više elektrohemijskih ćelija sa spoljnim priključcima za napajanje električnih uređaja kao što su baterijske lampe, pametni telefoni i električna kola.[1]
Istorijski termin „baterija” se specifično odnosio na uređaj koji se sastojao od višestrukih ćelija, međutim njegova upotreba je evoluirala tako da sada obuhvata uređaje koji se sastoje od jedne ćelije.[2] Prva poznata baterija je Bagdadska baterija iz perioda 250. p. n. e. i 640. p. n. e. Moderne baterije rade na principu koji je izumeo italijanski fizičar Alesandro Volta 1800. godine.
Baterije spadaju u takozvane primarne izvore električne energije, jer pretvaraju hemijsku energiju u električnu i ne mogu se puniti (proces nije reverzibilan). Za razliku od baterija, akumulator spada u sekundarne elektrohemijske izvore (reverzibilne) električne energije i može više puta pretvarati hemijsku u električnu energiju i obrnuto (može se puniti i prazniti).
Baterije su dostupne u mnoštvu oblika i veličina, od minijaturnih ćelija koje se koriste za napajanje slušnih aparata i ručnih satova do malih, tankih ćelija koje se koriste u pametnim telefonima, do velikih olovno kiselinskih baterija ili litijum-jonskih baterija u vozilima, i u krajnjem ekstremu, ogromne baterijske banke veličine sobe koja pruža rezervnu ili hitnu snagu za telefonske centrale i računarske data centre. Prema proceni iz 2005. godine, industrija baterija je širom sveta generisala 48 američkih dolara milijardi u prodaji svake godine,[3] sa godišnjim rastom od 6%.