Bizantijska umjetnost je naziv za umjetničko stvaralaštvo istočnog dijela Rimskog carstva koje je pored stare Grčke u kulturnom kontekstu povezivalo i područja istočnog Sredozemlja, Balkanskog poluostrva, Sirije, Sjeverne Afrike, Italije, a kasnije i veliki dio Istočne Evrope (Bugarska, Rusija, Ukrajina). Tokom 11 vijekova postojanja Bizantijskog carstva ova vrsta umjetnosti je započela kao rana hrišćanska umjetnost tokom kasne antike pa sve do pada Konstantinopolja 1453. godine u ruke Osmanlijskog carstva. Međutim, bizantijska umjetnost je nastavila sa svojom aktivnošću i nakon ovog događaja, vjerno slijedeći bizantijsku tradiciju, samo što je njeno okruženje tada bilo islamsko. Tokom svog razvoja u srednjem vijeku bizantijska umjetnost je bila važan činilac u ukupnom procesu stvaranja posebnog istočnjačkog identiteta Bizantijskog carstva u odnosu na Rim.[1]