Kineski budizam obuhvata razne budističke škole koje su se javljale u Kini od antike pa sve do dan danas. Ove škole su u sebe integrisale brojne ideje konfučijanstva, taoizma i drugih sistema kineske filozofije.
Kineski budizam se klasifikuje kao ogranak severnog ili mahajana budizma; ali, preko ranih hinajana prevoda sa sanskrita, prisutan je znatan uticaj škole dhjane, ili meditacije.[1]
Uvodenje budizma jedan je od najvećih događaja u kineskoj istoriji, a budizam je od tada značajan činilac u kineskoj civilizaciji, naročito utičući na religiju, filosofiju, likovnu umetnost i književnost.[2] Nakon dolaska budizma, učinjeni su ogromni napori na prevođenju budističkih tekstova na kineski. Prevedeni su tekstovi obe grane budizma, hinajane i mahajane, ali su samo ovi drugi zadobili trajno mesto u kineskom budizmu.[2] Bremenom je budizam u Kini prihvaćen kao jedno od tradicionalna tri učenja (san jiao), ravan konfučijanizmu i taoizmu.[3]
Iz spoja budizma i taoizma u Kini nastao je čan, odnosno zen budizam. Kineski budizam je tokom istorije vršio snažan uticaj na susedne zemlje, posebno na budizam u Koreji i Japanu.