Estonski rat za nezavisnost | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Segment Ruskog građanskog rata | ||||||||||
Estonska artiljerija u borbi protiv Landeswehra | ||||||||||
| ||||||||||
Sukobljene strane | ||||||||||
Komandanti i vođe | ||||||||||
Johan Laidoner | Jukums Vācietis | Rüdiger von der Goltz | ||||||||
Snage | ||||||||||
7. siječnja 1919.: 4,450[1]
Saveznici
svibanj 1919.: 86,000 Uključujući i
|
5,750–7,250[1] 26 jurišnih tipova 3 oklopna vozila 1 oklopni vlak 141 strojnica[1] (7. siječnja 1919.) 80,000[3] (svibanj 1919.) |
lipanj 1919.: 20,000[3] | ||||||||
Žrtve i gubici | ||||||||||
3,588 mrtvih[4][5] 15,000 ranjenih[3] |
nepoznat broj mrtvih 10,000 zarobljenika[6] |
400 mrtvih 1,500 ranjenih[7] |
Estonski rat za nezavisnost (estonski: Vabadussõda, dosl. "Rat za slobodu"), znan još i kao Estonski oslobodilački rat, naziv je za vojni sukob koji se odvio od 1918. do 1920. godine, u kojem je novoproglašena nezavisna Republika Estonija branila svoju nezavisnost i teritorijalni integritet od napada sovjetske Rusije i, kasnije, Baltičke teritorijalne obrane. Uz pomoć saveznika, ponajviše Latvije i dobrovoljaca iz Skandinavije, ali i Ujedinjenog Kraljevstva, Estonija se borila za očuvanje nezavisnosti proglašene tokom Prvog svjetskog rata. Rat je završio estonskom pobjedom i potpisivanje sporazuma iz Tartua, kojim je priznata estonska nezavisnost.