Filozofija nauke

Filozofija nauke je grana filozofije čiji je zadatak kritičko ispitivanje i analiza nauke, njenih metoda i krajnjih rezultata. Jedan ogranak filozofije nauke, metodologija nauke, je usko vezana za teoriju saznanja. Istražuje metode putem kojih nauka dolazi do istina koje postulira o svijetu i kritički razmatra pretpostavljene rezone u korist tih metoda. Metodologija se bavi pitanjima kao što su:

• smjer kojim se kreće prihvatanje određene naučne teorije,
• prirodom odnosa uzajamnog potvrđivanja dokaza i hipoteza,
• i analizira istinitost naučnih afirmacija, tj., kada i kako naučne tvrdnje mogu biti opovrgnute podacima i observacijama sa terena, kao i eksperimentima iz laboratorija.

Drugi ogranci filozofije nauke se bave samim značenjem i sadržajem postavljenih naučnih rezultata, i usko su vezane za metafiziku, kao i filozofiju jezika. Tipični problemi kojima se bave ti ogranci filozofije nauke su:

• priroda naučnih zakona,
• kognitivni sadržaj naučnih teorija o onome nevidljivom,
• i struktura datih naučnih objašnjenja.

Filozofija nauke takođe ispituje specifične probleme (fundamente), koji su rezultat same naučne prakse. Neki od mogućih primjera su:

• metafizičke pretpostavke teorija koje se bave problemom prostor-vrijeme,
• uloga probabiliteta u statističkoj fizici,
• interpretacija mjerenja u kvantnoj teoriji i
• analiza objašnjenja, koja dolaze iz evolutivne biologije.