Back فولك ملك بيت المقدس Arabic فولك ملك بيت المقدس ARZ فولک اورشلیم AZB Фульк Іерусалімскі Byelorussian Фулк Йерусалимски Bulgarian Foulk V Breton Folc V d'Anjou Catalan Fulko V. z Anjou Czech Fulko af Jerusalem Danish Fulko (Jerusalem) German
| Fulk (V) | |
|---|---|
| |
| Vladavina | 1131–1143 |
| Prethodnik | Balduin II |
| Nasljednik | Melisende i Balduin III |
| Prethodnik | Fulk IV |
| Nasljednik | Geoffroy V |
| Suprug/a | Ermengarde od Mainea Melisende od Jeruzalema |
| Potomstvo | Geoffroy V, grof Anjoua Sibylla, grofica Flandrije Matilda, vojvotkinja Normandije Elias II, grof Mainea Balduin III od Jeruzalema Amalric I od Jeruzalema |
| Kuća | Kuća Anjou |
| Otac | Fulk IV od Anjoua (1043–1109) |
| Majka | Bertrade de Montfort (c. 1070–1117) |
| Rođen/a | 1089/92 nepoznato |
| Umro/la | 13. novembar 1143 Acre |
Fulk (francuski: Foulque ili Foulques; 1089/1092 – Akra, 13. novembar 1143), također poznat kao Fulk Mlađi, bio je grof Anjoua (kao Fulk V) od 1109. do 1129. godine, te kralj Jeruzalema od 1131. do smrti.
Otac mu je bio grof Fulk IV od Anjoua a majka Bertrade de Montfort. Godine 1092. je Bertrade napustila svog muža i došla na dvor francuskog kralja Filipa I za koga se udala. Fulk je svog oca naslijedio 1109. godine, a potom je preko braka Ermengarde od Mainea stekao bogatu pokrajinu Maine koja je time konačno pala pod anžuvinsku vlast. Godine 1119. je otišao u križarski rat u Svetu Zemlju gdje je postao blizak Templarskom redu.
Godine 1127. je jeruzalemski kralj Balduin II odlučio za njega udati svoju kćer Melisende, s obzirom da nije imao muške djece. Nakon dugih pregovora je Fulk pristao na brak, pod uvjetom da nakon smrti tasta naslijedi njegovu kraljevsku titulu i vlast. Za Melisende se oženio 1130. a kraljem postao nakon Balduinove smrti 1131. godine.
Njegovu vladavinu je na samom početku obilježio sukob sa lokalnim plemstvom - potomcima prvih križara - koje ga nije voljelo kao "došljaka" i koje se počelo okupljati oko Melisende. S njihovim vođom Hugom II od Jaffe je vodio kraći sukob. Kasnije se pomirio i posvetio vojnim i diplomatskim aktivnostima, uglavnom vezanim uz gradnju tvrđava na južnim i istočnim granicama. S druge strane je zanemario križarske države na sjeveru, što će kasnije iskoristiti muslimanski Zengidi.
Na putu je pao s konja te mu je smrskana lubanja. Umro je u Akri tri dana kasnije. Melisende, koja je ispočetka prema njemu bila neprijateljski raspoložena, iskreno ga je žalila. Dva njegova sina sa Melisende - Balduin i Amalric - će kasnije postati jeruzalemski kraljevi. Sinovi sa Ermengarde su naslijedili njegove evropske posjede - Geoffroy Anjou, a Elias Maine. Preko kćeri Matilde je bio djed engleskog kralja Henryja II.